Grief Of The Arts

GOTA: 35

"Take care mommy! See you soon! I love you! Bye bye!" 

That was the last thing I heard before someone woke me up.

"Aethan yung anak ko?" Una kong tanong ng makita ko siya ngunit inilingan niya lang ako.

"W-wala na anak. K-kinuha na siya." Rinig kong sabi ni Mama.

"N-no my son. Nandito lang siya Ma! Kausap ko lang siya kanina! Lalaki siya t-tapos ang taba ng pisngi. Magpipiloto daw siya tapos i-idadrive niya daw 'yun kasama ako Ma. Hindi pwedeng wala!" Pilit kong sigaw. Tumingin ako kay Kuya Andrew ngunit inilingan niya lang ako.

"M-ma, P-pa yung anak ko. Kasama niya sila Lolo at Lola. T-tapos pumunta sila sa maliwanag. Sabi ni Clyden babantayan niya daw ako Ma. Nandito pa siya di'ba?" Tanong ko nanaman.

"Anak sinong Clyden?" Tanong niya pabalik.

"Y-yung anak ko, Ma! Clyden ang pangalan niya t-tapos bibo siyang bata, p-palangiti siya at yung mata niya, kulay green. Matangos yung ilong niya, mabait 'yun! Hindi niyo ba siya nakita?" Desperadang tanong ko.

"W-wala na siya love... K-kinuha na siya sa'tin." 

Napatingin ako sa isang sulok kung saan nanggaling ang boses na iyon. Sa tatay ng anak ko, lumuluha siya.

"S-sabi ni Clyden, sabihin ko daw sayo na mahal ka niya, at babantayan ka niya lagi." Dahan dahang saad ko na ikinaiyak niya lalo. "Hindi ko maintindihan! Ikaw 'yung may kasalanan eh! Ikaw 'yung dahilan kung bakit siya kinuha sa akin."

Pero sabi niya ay patawarin kita, bagay na hindi ko magagawa kahit ipilit ko.

"Umalis ka na Jace. Tapos na tayo ha? Bakit nandito ka pa?" I asked him on the spot.

"I-I'm sorry love. Shine ko, sorry." He whispered to my ear before kissing my fore head then leave afterwards. Kasabay naman nito ang pagpasok ni Kuya Andrey.

"K-kuya, i-iniwan na ako ng a-anak ko. K-kinuha siya a-agad sa akin, ni hindi ko m-manlang siya n-naalagaan." Umiiyak na sambit ko.

He walk towards me, and kissed my fore head like what Jace did earlier.

"I'm sorry for what I said. Sorry princess. Nandito si Kuya kahit anong mangyari ha? I love you so much." He said, making me cry once again.

They made me sleep so I can cope up. Sinunod ko na lang iyon dahil alam kong hindi matutuwa ang anak ko kung mananatali ako sa kung anong ginagawa ko ngayon.

I can't stay like this, dapat kong tanggapin dahil kailangan.

Hindi ko na siya mababalik. Ngunit kung iisipin ko, nakakalungkot. Ni hindi ko man kang siya nahawakan.

—

Months have passed at naka graduate na ako. Gumuguhit din ako at binebenta yon sa mga fans para sa dagdag ipon pang-paayos ng bahay naming nasunog.

Sabi ni Kuya ay wag na dahil kaya niya naman pero nag-insist ako dahil titira rin naman ako doon.

Ngayon ay nag-aaral din ako para maging pedia doctor. I just don't feel being an artist. Umalis na din ako sa pagmomodelo para sa tahimik na buhay.

Ayoko na sa liwanag. Dahil naalala ko lang ang anak ko doon. Kung paano siya kinuha ng langit sa akin.

Akala ko mahahawakan ko pa siya, akala ko niloloko lang nila ako pero hindi pala.