Grief Of The Arts

GOTA: 41

Warning: Contains spoilers from '100 Tula Para Kay Stella'

We end our call at exactly 7:30 in the morning dahil may aasikasuhin pa raw sya sa trabaho niya.

While I am here at the hospital, fixing the papers I just signed. Legal na akong may-ari ng ospital ni Tita Maricar. The real owner of this.

"Doc? Here's your white coat." I heard the nurse said.

"Thank you." I said then look at my coat.

Ayaw ko pa tong isukat dahil mas gusto ko tong unang suotin pag-uwi ko. Hindi na ako sasama sa paglalagay nila ng coat dahil mapapaaga ang pag-alis ko para mag-asikaso ulit ng papeles sa Pinas naman. I was busy packing my thing when Kuya Andrew called.

"Hello?" I answered.

"Hello, di kita masusundo, pauwi ako ng Pilipinas. May emergency sa kumpanya. 'Wag mo na lang muna dalhin yung mga gamit mo para hindi ka mahirapan. Yung pinto at mga bintana icheck mo bago ka matulog. Kumain ka, nagluto na ako. Dahan dahan ka din sa hagdan, tanga ka pa naman." Mahabang paalala niya pa sa akin.

"Yes boss. 'Yan lang ba?" I asked him.

"Yes, bye take care, love you." He said.

"Take care, love you too. Bye bye." I said then hung up the call.

So I plan to take a taxi. Iniwan ko muna ang mga gamit ko sa office dahil mahihirapan lang ako doon. Dinala ko lang yung mga importanteng file bago iyon nilock. Nilagyan ko din yon ng passcode dahil sa trust issues ko.

Mga 10:30 siguro ako makakauwi sa bahay. Ang bagal magdrive ni Kuya. Mas okay na din, para safe.

Nang makarating ako sa bahay ay ni lock ko pa ang gate bago ulit pumasok.

"I'll hold the door, please come in. And just sit here for a while. This is my way to telling you I need you in my life." Pagkanta ko pa.

Pagkabukas ko ay madilim ang buong bahay. Tinanggal ko muna ang sapatos ko.

"It's so cold, without your touch. I've been dreaming way to much. Can we just, turn this into reality?" Nagulat ako ng may dumugtong sa kanta ko.

"Sino 'yan?!" Saad ko bago binuksan ang ilaw at nakaikit pa.

"Surprise love, Shine ko." I heard him say.

"Are you aware that you can give me a heart attack because of what you were doing?!" I shouted at him.

"Aren't you surprised that I'm here?" Nagtatampong saad niya.

"I am pissed and mister, did you forget that you tell me this morning that you're coming in Toronto?"

"Ay naniwala ka? Sayang naman." He said and walked through the kitchen.

"Joke lang!" I shouted at him. "Akin 'yan?" Turo ko pa sa bulaklak. I am already 32 for sake!

"Yeah. Oh." Binigay niya iyon sa akin.

"Sorry na." I said then kissed his cheek. Kita ko ang pagkagat niya ng kanyang labi.

"Isa pa, dito sa lips." He said then pouted.

I was about to pinch his lips when I heard a dog barking.

"A dog?! Omg Cyl!" I shouted again then hug the dog. Our dog. "Anlaki niya na!" I conmented.