Grief Of The Arts

GOTA: 36

We are in the middle of eating when my phone started ringing.

"Can you answer it for me Kuya Drew?" I asked him and he nod.

"Hello? Who's this?... Umayaw na ang kapatid ko diyan ha?... Okay, fine.... I'll try to talk to her." He said then ended the call.

"What is it all about Ya?" I asked him while drinking my water.

"Your agency before for modelling. Gusto nilang bumalik ka-" I cut him off.

"But I already said to them my reason! I don't want to be in that spotlight anymore Kuya." I said histercally.

"They know, that's why they suggest that when you come back, pwede kang magpictorial ng katawan o hanggang bibig lang ang kita. You can change your physical appearance if you want. It can help you cope up Shy, sa mga sceneries ka nila dadalhin para mag pictorial." Mahabang litanya n Kuya.

"I am planning to study again Kuya, gusto ko pong mag-pedia." I said truthfully.

"We can support you with that. You can study pedia while coping up. This is the best way bunso, kailangan mo munang lumayo 'di ba? 'Yon 'yung lagi kong naririnig tuwing umiiyak ka sa harap ng pinto ng kwarto ko." Pag-amin niya pa, I was so shock. "Alam ko 'yon. Narinig ko lahat. Nandito lang si Kuya Drew ha? Gusto mo samahan kitang magpagaling?" He insist.

"You will?" I asked him.

"Of course." He said while nodding.

"Fine. Anggaling mong mangbola." I said while frowning.

"Yes! Mag-empake ka na, aalis tayo bukas. Alam naman nila Mama yan. 'Di ba Ma?" Tanong niya pa rito.

"Aba idadam—. Ay oo, sinabi sa akin ng Kuya mo 'yan no'ng nakaraan." Parang napipiitang saad niya kaya napahagikgik ako.

Tumayo muna ako at nagsimulang mag-empake. Gusto ko talagang lumayo muna. Gusto kong magpahinga saglit.

Kahit halos kalahating taon na ay nandito pa 'rin ang sakit.

Sa lumipas na isang buwan ay kinukulit pa rin ako ni Jace. Pursigidong makuha ako ulit.

Minsan nga ay sinabi niyang liligawan niya ako ulit kung 'yon ang gusto ko pero ang sabi ko ay 'Mas gusto kong mawala ka sa paningin ko'.

Nang malapit na ang graduation ay doon siya hindi nagparamdam. Para siyang naglahong parang bula.

Hanggang sa nalaman kong lumabas siya ng bansa at nag-asikaso ng kung ano. At tumira kasama ang pamilya niya. 'Yun ang narinig ko kay Kuya.

Sino kayang pamilya 'yon? 'Yung Sasha kaya? May nabuo kaya sila noong araw na 'yon kaya't tumigil siya sa pangungulit sa akin dahil nalaman niya 'yon?

Natuwa kaya siya? Sana ganon din sa dapat na magiging anak namin 'no?

Sana, pero hindi.

Pagkatapos ng graduation ay nawalan ako ng komunikasyon sa mga kaibigan ko dahil pinili kong lumayo sa mga tao sa paligid ko.

Lumala ang insecurites at trust issues ko dahil sa nangyari.

Pakiramdam ko ay lahat ng makakausap ko, lolokohin din ako kaya't simula noon ay hindi ako nakipag-kaibigan sa kahit sino. Mayroong kumakausap sa akin pero nagpapanggap akong hindi iyon naririinig o 'di kaya ay nagpapanggap akong hindi nagsasalita para hindi nila ako guluhin pa.