ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ျမဴလိုလိုအခိုးအေငြ႕မ်ားျဖင့္ ရစ္သိုင္းကာမႈန္မွိဳင္းလို႔ေနသည္။ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီအေမွာင္ထုႀကီးထဲသို႔ ဘယ္လိုေရာက္ရွိေနသလဲ စစ္နိုင္းမသိေခ်။
"ဟင္! ေဒါန..."
မ်က္စိေရွ႕မွာ ရုတ္တရက္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အရိပ္ေလးေၾကာင့္ စစ္နိုင္း နႈတ္မွေရ႐ြတ္မိသည္။ၿပီးေတာ့ ဒီအေမွာင္ထုႀကီးထဲ ေဒါနပါအတူတူ ရွိေနတယ္ဆိုေသာအသိက သူ႔အား တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုအားတက္ေစေလသည္။ေဒါန၏ လက္ကေလးအား ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
"ကိုယ္ မင္းကိုလြမ္းေနတာ ေဒါနရဲ႕ မင္း ဘယ္ေတြမ်ားေရာက္ေနတာလဲ.."
စစ္နိုင္းေမးေသာ္လည္း ေဒါနက ျပန္မေျဖပါပဲ ညိွဳးငယ္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္သာၾကည့္၍ ဆုပ္က္ု္ိင္ထားေသာ လက္အားရုန္းထြက္ကာ ေနရာမွလွည့္ထြက္သည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေဒါန ကိုယ္လည္းလိုက္မယ္ေလ..."
စစ္နိုင္း ေျပာရင္းျဖင့္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ေဒါန၏ လက္တစ္ဖက္အား ဖမ္းဆြဲလိုက္ေပမဲ့ အခ်ည္းနွီးပင္ ျဖစ္သည္။ေလကိုသာ ဖမ္းဆုပ္မိလိုက္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားေသာ ေဒါန၏ ေက်ာျပင္ေလးကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္။သူေျပာေနတဲ့ စကားကိုေတာ့ အဖက္မလုပ္ေပ။ေဒါနရဲ႕ ပံုစံက သူ႔ကိုတကယ္ႀကီး ေက်ာခိုင္းစြန္႔ပစ္ ထားခဲ့ေတာ့မွာလိုမ်ိဳးပဲလို႔ စိတ္ထဲထင္ေနမိတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပ။
"ေဒါန ကိုယ့္ကိုေစာင့္ပါအံုး အတူတူသြားမယ္ေလ"
စစ္နိုင္းေျပာရင္းျဖင့္ အေနာက္မွ အမွီလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါေသာ္ျငား ေျခေထာက္ကိုက အားအင္ဆုတ္ယုတ္ေနကာ စိတ္သြားတိုင္ကိုယ္မပါေပ။ေျခေထာက္က ေ႐ႊ႕မရေတာ့ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ေဒါနသည္လည္း သူနွင့္ေျခလွမ္းမ်ားစြာ ကြာေဝးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
"ေဒါနေရ႕....ကိုယ္ေခၚေနတာၾကားရဲ႕လား ကိုယ့္ကိုခဏေလာက္ ေစာင့္ပါအံုးကြာ..."
စစ္နိုင္း အသံကိုပိုျမႇင့္၍ ေအာ္ေခၚမိေတာ့ ေဒါန၏ ေက်ာျပင္ေလးက ရပ္တန္႔သြားကာ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လို႔လာသည္။ညိႈးငယ္ေနေသာ မ်က္နွာထားေလးျဖင့္ ေဒါနဟာ သူ႔ကိုေနာက္ဆံတင္းေနသလိုပါပဲ။သူ႔ဆီကို အေျပးအလႊား ျပန္လာခ်င္ေနတဲ့ အမူအယာေတြကို အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ သူဖမ္းဆုပ္မိလိုက္တယ္။ဒါနဲ႔မ်ား ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကိုထားၿပီး ထြက္သြားေတာ့မလို ျပဳမူေနရတာလဲ နားမလည္နိုင္ေပ။
YOU ARE READING
Green Eye(complete)
General Fiction!အမွန္ေတာ့ မင္းက က္ုိယ္အၿမဲတမ္း အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္မိတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေလးပါ... Oct9.2021 !အမှန်တော့ မင်းက က်ိုယ်အမြဲတမ်း အမှတ်တရ သိမ်းထားချင်မိတဲ့ အစိမ်းရောင် ပျော်ရွှင်ခြင်းလေးပါ...! ...
