Truth?(Completed)

Part-7🦋

Unicode Ver:

ထယ်ယောင်းလည်း ရှပ်အကျီလေးသာ ဝတ်ကာ စတိုင်ဘောင်းဘီရှည်လေးနှင့်ထွက်ခဲ့တော့သည်။နက်ခ်တိုင် မပါလို့ တစ်မျိုးဖြစ်ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ချောမောမှုနဲ့ယှဉ်ရင် ဒါဟာ ဖုန်သာသာပင်။ရင်တုန်တုန်နဲ့ပင် company ကိုရောက်လာလေပြီ။ reception မှာမေး၍ အကို့ရုံးခန်း ဆီသို့သာ တန်းတန်းမတ်မတ် လာခဲ့လိုက်သည်။

အခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့ ဝင်ခဲ့ ဆိုသည့်တည်ကြည်ပြတ်သားတဲ့အသံ။မနေ့က အသံနှင့်လားလားမျှ မဆိုင်အောင် ကျက်သရေရှိလှသည်။ဝင်သွားလိုက်တော့ သူမှန်းသိဟန်မတူ၊နားရိုးကိုလက်ဖြင့် ဖိနှိပ်ကာ မျက်နှာက သိပ်မလန်းသဖြင့်...

Tae-အကို အဆင်ပြေရဲ့လား။

ဒီအသံ?အာ ဟုတ်သား။ဒီနေ့ ငယ်လေးလာမှာပဲလို့ဖျတ်ခနဲသတိရမိသည်။မျက်လုံးလေးကိုလှန်ကြည့်မိလိုက်တော့ဘလက်လေးတွေပိုက်ပြီး မသိရင်ကလေးလေးအတိုင်။
နက်ခ်တိုင်ကလည်းမပါပါလား။အော် ဒီကလေးနှယ် ဘယ်လိုနေနေကို ချစ်စရာကောင်းနေတော့တာပါပဲ။

Jk-ထယ်ယောင်းငယ်။

Tae-ဟုတ် ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်၊
နက်ခ်တိုင် ဝယ်ဖို့မေ့သွားလို့ပါ၊တောင်းပန်ပါတယ်။

မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အော်နေသော ကလေးငယ်ပါပင်။သူက ရောက်လာတာ စောသားပဲ လို့ပြောမလို့ကို ဆူမယ်ထင်လို့လား မသိ၊ဇွတ်ကို တောင်းပန်နေတာ။ခက်ပါပေ့ ငယ်လေးရယ်၊မင်းကို ကိုယ်ကဆူဖို့မပြောနဲ့၊လေသံတောင် မမာရက်ပါဘူးကွယ်။

Jk-မျက်လုံးဖွင့်ပါအုံး၊ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး၊ထယ်ယောင်းငယ် ရောက်လာတာ စောတယ်နော်လို့ ပြောမလို့ပါ၊နက်ခ်တိုင် မရှိတာ ဘာဖြစ်လို့တုန်း။

Tae-ဟုတ်လား၊ဟီး မသိပါဘူး၊လန့်သွားတာပဲ။

အမယ် ဒီလူကြီးက ဒီနေ့ကျတော့လည်း မနေ့ကနဲ့ လားလားမျှ မဆိုင်ပါလား၊ဆီနဲ့ရေလိုပဲ။ဒါမဲ့ ငါ့အပူမှ မဟုတ်တာ၊မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်စမ်း။

Jk လည်း သူ့ညီနဲ့တွေ့တဲ့အကြောင်းကို ပြောများပြောပြမလားလို့ နားစွင့်နေမိတာ အမှန်၊ဒါပေမဲ့ အတန်ကြာသည်အထိ ကလေးငယ်က ဘာမှ မဆိုခဲ့တော့ ကလေးငယ် မပြောချင်ဘူးထင်ပြီး ဆက်မမေးမိတော့။ဘာလို့ဆို ကလေးလေး စိတ်ညှိုးမှာကို မမြင်ရက်သူမို့လေ။