Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 92.

Terwijl het die avond later en later werd liet Laila Nabil los vanuit zijn armen...Ze trok haar ogen over zijn naakte hals en drukte er een zachte kus op en volgde het op naar zijn ogen en zijn ogen waren gesloten van afzondering. Hij bevond zich in dromenland. Laila pakte het koude eten die zich had aangezonderd aan de zuurstof die geschiedde uit de raam die open stond op een kiertje en Laila nam het mee naar de keuken en doderde het in de prullenbak. Ze keek nog even in de koelkast en pakte een glas water en nam wat slokjes terwijl ze probeerde af te koelen van de hitte die tussen Nabil en Laila ontstond.

Laila smeerde de druppels water van koelte buiten het glas over haar hals die diep sneed tussen haar borsten en haar volle borsten werden rond gevormd. Ze vluchtte diep over de aanrecht en maakte de glas schoon. Ze sloot de kraan en merkte de druppel die als laatste uit de kraan viel... Ze volgde het spoor mee diep in de diep vallend.Laila draaide om om even te zitten maar hoorde een stem diep in de nacht die haar deed huiveren...
Ze liet haar gezicht opheffen naar de stem die ze hoorde en haar lichaam verstarde van angst....

Nabil:
Mijn vrouw....
Haar ogen sloten zich in bijzonderheden en wou graag die ogen weer verkennen. Het leek alsof hij ze nog nooit had gezien en elke keer als hij ze zag deed het hem snakken naar meer...
Hij wou ze strelen....
Zijn vingertoppen gleden over haar lichaam en De tinteling verraade het aan Nabil voor het gevoel van wanten...
Laila schoof dichterbij en Nabil hoopte dat Laila wist wat ze deed,, Hij hoopte dat Laila dit deed uit Zelfonstaan.. Zijn ogen werden zwaarder en zwaarder en tijd voelde compleet... Zijn lichaam voelde een gemis...
Zijn vingertoppen bestreelden de lakens en zijn ogen kwamen tot opwek..

Er klopte iets niet....
Shittt...
Laila?kwam er zacht uit Nabil's mond...
Hij zocht de witte laken af en het geschiedde niet met de getinte kleur van Laila's huid...
Hij bekeek de kamer en Laila's naam weergalmde door de kamer heen...
Het werd luid en de muren weerkaatste elke geluid en elke tromgeroffel die ontstaan werd uit zijn hart die paniek uit zaaide....
Het briefje kwam in beeld....
Lailaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa..
De voetstappen op de trap werden luider en de gestalte nam toe...
De schaduw trok over de vloer en de lange gestalte over de vloer afgebeeld nam zijn kleur toe waarnaar hij toekeek naar de echte gestalte die aan de deurpost stond..
Laila?

Laila's lichaam nam met spoed toe naar rengedrag naar Nabil en stond voor hem.Ze schoof met haar knieeen naar Nabil toe en nam zijn hoofd tegen haar borst aan..
Ik ben er...
Shhhttt maar...
Stil Maar...
Laila hoorde de harde ademgetuig..
Het bewonderde haar..
Wat zou er zijn?
Haar handen streelden zijn wang gedreven en namen een tekening in waarneming op zijn wang..
Terwijl Nabil werd getrotseerd nam het toe...

Hij werd bang..
Het briefje..
Jamila? Zijn ogen wouden sluiten zodat hij de tranen kon tegenhouden door een muur te laten ontstaan.Maar de omhulsel om zijn ogen betekenden niks..
het zou alleen de angst laten toenemen.Zijn hart zonderde zich af,,Ik durf niet te leven in angst..
Ik wil leven naast de zijde van Laila...
Mijn leven behoord aan Laila...
Nabil's tranen probeerden te wijken...

Laila nam zijn hoofd op voor haar en haar handen vatten hem op....Ze strijkt over zijn neus met haar adem en Laila kust zijn ogen die gesloten zijn..De tranen vinden een weg en Laila neemt de vloed mee die over zijn lip heen glijdt langs de scheiding van de twee lippen.
Ze bestudeert zijn eindpunt en haar tong neemt de vocht weg...
Zijn adem stokte en zijn lichaam werd ontnomen...
Zijn hart klopte in bonzen...
Het deed geen pijn...
Mijn vrouw..

Laila gleed langs zijn lichaam en ontnam hem niet van haar plaats...
Ze maakte een gebaar waar hij zijn hoofd kon laten liggen en hij gehoorzaamde natuurlijk..
Niks liever dan Laila tegen hem aan voelen. Nabil hoorde haar zachte gebons en zijn zorgen werden langzamer hand ontnomen.Hij sloot zijn ogen niet door de zachte streling van Laila door zijn haren heen.Hij voelde zich bemind,, Geaccepteerd door de weergolving van acceptatie in de kern van aanwezigheid.Laila voelde zich bekropt met hem aan haar lichaam..

Steeds dichterbij besefte ze dat Nabil degene was die haar had ontmaagd. Hetgene wat ze jarenlang heeft moeten beschermen. Ze kreeg geen spijt echter...
Ze had echter nooit in gedachten dat ze kon vallen voor een jongen na het huwelijk.Laila werd gedreven...
Gedreven in passie en nachtelange zorg.Haar streling werd zachter en zachter...
Haar ogen zochten zicht over zijn gezicht heen..
Ze zag enkel net zijn wimpers..
Wimpers die erg lang en pikzwart waren..
De manier waarop hij Laila altijd aankeek met die knippering in zijn ogen..