Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 113

Laila die opstond en Mohamed ook.. Laila die terug keek van top tot teen en schaamte voelde om zo te kijken...
Ze wou een stap zetten en Mohamed die haar hand zocht...
Laila die ernaar keek...
Maar die weer terug keek op de vloer en niet naar Nabil en Jamila...
Mohamed die haar volgde en Laila die straal voorbij liep zonder te kijken...
Schaamte en verdriet..
Zij die zijn wang had gekust en beraakt..
In de morgen..
Denkend aan de nachten en morgens met hem..
Zijn lippen rustend op haar buik...
Schuddend en spijt voelde ze opeens een warme handhaar bovenarm bezetten..

Omkijkend...
En daar de mooie bruine ogen van NAbil in toezicht...
En Laila die haar ogen liet zakken..
De warmte die ze kreeg..
Weggeschopt door..
Haar traan volgde haar wang..
Afkeer voelend...
De geur van haar...
Snoof door haar neus en lichaam..
Waarom Nu?
Laila die de greep negeerde en wegliep met Nabil achterlatend...
Een gebroken hart beiden voelend...
Jamila een kans gelegen ...

De trap die ze niet wou benaderen..
Mohamed aan haar zij en Jamila badend in de verlangen om Nabil te benaderen zoals ze elke keer deed.Ze besefte dat ze nu wel dichtbij Nabil was. Het zou haar lukken,,Daar was ze bewust van..
Laila die toch haar knie boog en naar beneden ging en bij elke treed die haar voet zette werd een traan naar binnen gedraaid...
Hopend,,Smekend...
Laila liep de keuken in en bewonderde geen enkele ogenblik het huis van Mohamed. Ze nam alleen nog tijd en besef met de tranen die terugdeinste in het lichaam..
Open geschermd tegen de pijn die hier te bewonderen was. Al snel hoorde ze weer Jamila...
Mohamed moet je eten? Laila durfde niet op te kijken om het meisje te bewonderen.Maar al snel kon ze het niet weerstaan..
Het meisje had alles..
Alle vrouwelijke vormen waardoor Laila ging vergelijken. Laila kwam niet ver...
Ze haalde zichzelf neer tegenover Jamila. Laila snapte waarom Nabil voor haar viel en waarom Mohamed haar hier in huis had...
Mohamed merkte de aanstaring en van het blik af te blijken merkte hij de wantrouwing. Laila?
Laila die haar gezicht niet wou keren schaamde zich voor de aanstaring en keek naar de vloer...
Dit is Jamila...
Laila merkte in stilte om haar heen de trilling in zijn stem en wenkte er aandacht aan. Ze dreef haar hoofd langzaam op en zocht haar broer...
Kijkend naar zijn gestalte werd het vorm gegeven door Jamila die aan zijn vingers zat te friemelen...
Maar haar ogen die ze op Nabil legden. Laila werd bleek..
Ze voelde echter walging...
Jamila? Dit is Laila...
Mijn zusje...

Jamila die mij aankeek langzaam over de vloer ontmoette ik haar blik..
Haar ogen die zo mooi waren.Ze hadden iets unieks...
Haar jukbeenderen waren slank en haar figuur was mooi recht met een mooie taille. Laila legden haar handen strelend over haar buik en gleed langzaam over haar heupen. Al snel liet ze het los...
Haar ogen spuwde walging van zich zelf..
Ze was zo slank die Jamila...
Al snel naderde NAbil tot haar toe..
Ze keek vanuit haar wimpers naar Nabil's sterke benen. Ze gleed over zijn lichaam heen en bij de hals stopte ze weer even.Ze durfde niet zijn ogen te ontmoeten...
De stilte heersde door de keuken en Mohamed verbrak het..
Jamila als je het niet erg vindt wil ik graag dat Laila het ontbijt maakt...
Laila keek op en keek in de ogen van Mohamed...
Mohamed had nooit gevraagd om ontbijt te maken...
Hij had het wel geproefd maar hun moeder nam de profijt altijd op...
Laila wist niet wat te zeggen maar knikte ene verlegen knik van weljuist...
Ze negeerde de blik van Jamila want ze wist dat ze ge ergerd was. Laila dreef spullen omver zoekend naar meel enz.
Ze maakte maar weer eens de kost van Sfuns en Msemen...
Koffie rook door het huis heen en ze vergat even de druk en eenzaamheid...
Het was echter wel stil..
Alleen Nabil en Mohamed praatte en Jamila was nog in de keuken...
Laila wou zich niet haar ogen op haar permitteren...

Laila wou zich net omdraaien en stootte haar dienblad met koffie tegen haar aan en op dat moment groeide een kreet zich door het huis..
Laila denkend en wetend dat zij de kreet niet losliet maar Jamila op de grond zag liggen..
Jammerend...
En Laila die de hiite om zich heen voelde...
Niet wetend wat het was maar ze voelde zich stikken...
De koffie die zich door haar kleding drong...
Haar handen die zich verplaatste op haar lichaam en de hitste kaatste op haar handen...
Haar adem raakte sneller en sneller en het gejammer van Jamila drong niet meer door...
Verstijfd en niet wetend wat ze moest doen...
Laila die zich wou draaien en wat koels wou overgieten...
De roodheid van de pijn trok al over haar lichaam heen en de hitte die door haar huid heen ging en voelde de bloed smelten...
De gezichten van de jongens....
Mohamed die zich beperkte met drie stappen naar de dames...
Laila die stokte in haar woorden van pijn en niks uitbracht...
Nabil die hij optilde en de aanrecht bezette met haar lichaam...

Het water die over haar spatte en Laila voelde niet eens de koelte..
Alleen kijkend naar de handen van Nabil die over haar lichaam ging...
Duwend zag ze dat NAbil het lichaam van JAmila duwde...
Het gejammer hoorde zich meer uit in blijk van telerustelling..
Laila's hoofd die zich liet rusten op de aanrecht werd opgetild...
Laila?LAila?
Laila die de ogen van NAbil zocht...
Fluisterend in zijn oor..
Verlaat me niet...
Niet goed horend tilde hij haar op naar de douche boven en zette haar eronder...
Hij die langzaam en rustig de kleren van Laila van zich weghaalde en Laila die de ontkleding voelde met de vingertoppen van zijn handen...
Haar ogen die zich mee uitkleedde...
Volgend keek hij in haar ogen en zij in de zijne...
Steunend met haar handen op zijn schouder...
Het water die over haar lichaam voelde...
Hitte wegtrekkend...

De roodheid overheersend over haar lichaam...
Kijkend naar haar lichaamsdelen schrok ze van teeurstelling...
Haar gezicht drong snel op en keek weer in de ogen van NAbil die haar lichaam bekeek en bestreek met zijn handen...
Er was een walging..
Of beelde ze het zich alleen in...
Ze trok Nabil weg van zijn handen...
Hij die schrok...
Zij die haar handen en armen om zich wikkelde...
Ga weg!!
Maar La...
Ga weg!!!Schreeuwend met de ongen die zich zamelde in de lucht...
Ik ben lelijk schreeuwend en jammerend...
De tranen die zich nu naar binnen draafde en de druppels die haar lichaam bekleedde...
Ik ben niks..

Ik ben lelijk...
Bruikbaar...
Haar vingertoppen die zich trokken en verdiepten in haar dunne lichaamshuid..
Het gevoelige huid die zich uitbarsten in rode dikke plekken..
Scheuren van krassen die zich achterlieten als diepte lagen...
Haar handen die zich sloegne met diepe klappen op haar huid met vlakke hand...
Haar rug die zich op en neer duwde tegen de staaf waar de douche kraan aan hing...
Hou Op Lai..
Ga wegggg...
Nabil die haar handen probeerde te pakken maar overal rondzwaaide...
Laila die haar hand sloeg tegen de glazen deur en die met scherven viel...
op de grond..
Het glas die de kamer vulden...
Neeeeeeeeeeeeeeeeee.....

Lai....
Neeeee Ga maar naar Jamila....
Het was stil....
Laila die in de ogen van Nabil keek...
De druppels die opeens ophielden met stromen...
Zijn ogen die verschrikt naar haar woorden luisterden...
Een schuld gevoel drong over hem heen..
Laila die achterbleef met een rood lichaam vol met krassen...
Haar haren die over haar hals en schouders hingen...
Met draaiende pijlingen had ze het gevoel dat iemand haar haar strakker en strakker trok.. Haar vingertoppen die over haar hals drongen...
Het gevoel van stikte...
Ademnood..
Haar knieeen begaven het..
Nabil die snel terug trok over haar heen en zijn lichaam die haar tengere lichaam ontfermde...
Hij die haar afschool...
Haar nek over zijn schouder..
Vastgrijpend...

Sorry..
Sorry..
Jammerend haar spijt betuigend...
Hij strelend haar natte naakte lichaam..
Voelend hoe de krassen naar lood smaakte toen hij ze beraakte...
Bitter...
Zijn tranen die zich mengde met haar tranen...
Druppels die zich drongen tot hem...
Ik wil je niet kwijt drong uit de mond van NAbil....
Laila die in zijn kleren drong..
Ik ben je vrouw...
Zijn adem die vrij leek was toch gevangen...