Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 66.

Hij ving weer een klap op en zijn spuug droop over zijn lippen..
Hij probeerde het weg te vegen maar al snel vormde zich het in een rode kleur.
Hij belandde op zijn stuitje en keek naar zijn handen...
Hij hoorde de vuist op hem afkomen en werd tegengehouden door Hafid. Nabil deinsde naar achter en krabbelde weer op. Hij vloog op het lichaam van Hadi en sloeg zijn gezicht aan gort. Hij bleef maar beuken in het gezicht en Nabil voelde geen enkele pijn in zijn handen.Hij bleef slaan om het beeld van Laila weg te krijgen.
Het was zijn vrouw die nog bleef smeken en zijn moeder die krijste...
Zijn broer die hem liet slaan...
Het bloed hing aan zijn handen en hij stopte....

Hij schoof zijn hoofd opzij en keek in de loodzware ogen van Laila die hij had gemist.Laila's ogen waren niet hetzelfde...
Het leven werd eruit gezogen....
Hij hief zich van HAdi's lichaam op en keek nog steeds in de ogen van Laila en keek naar zijn vuisten. Knokkels die pijn deden en de pijn die langzaam maar snel optrok naar een pijn lengte in zijn lichaamsdelen...
Hij zag het bloed zijn knokkels bedekken en merkte op dat hij ook iemand had geslagen.
Hij besefte zijn gevoelens niet en school in zijn armen die hij voor zijn gezicht liet verschuilen.
Hij wiegelde even op en neer en merkte het lichaam van Laila die mee schokte met het gehuil van Laila...
Hij kroop weg en zag de handen van zijn moeder die Laila's bloed wegveegde met haar mouw...
Hij deed haar hand weg en keek in de ogen van Laila...

Hij schoof de lokken van haar haar weg die druipte in het bloed...
Hij veegde haar tranen weg...
Elke traan die weg geveegd werd kwam bij NAbil tevoorschijn.
Laila's hand bewoog opeens en langzaam bewoog het toch lichtelijk door de licht van de kamer...
Ze veegde een traan weg van Nabil en het bleef weg...
Hij keek haar aan en schoof zijn handen onder Laila's lichaam..

Op het moment dat hij haar optilde sloeg Laila een kreet uit die ze van hier tot Nador konden horen....
Zijn oren begaven het en hij had het gevoel dat hij de pijn meedroeg...
Haar botten kraakten zich door de skeletten van het huis waar het zich op bouwde en alles trilde in zijn gehemelte....
Zijn moeder sloeg wat water aan met doeken en hoorde de kreet en stormde snel de kamer in..
Zag het gezicht van Laila die haar tanden in haar lippen drukten....
Nabil knielde neer langs het bed en pakte het washandje..
Doopte het in water en veegde het bloed van Laila's voorhoofd...
Hij zag het wondje en er kwam nog bloed uit die hem verblindde...

Hij steplte het en wou voorover komen om het wondje te kussen,,maar Laila's ogen volgde zijn bewegingen.Ze schuilde haar hand op zijn borst en hield hem tegen.Ze volgde haar hand greep naar zijn hand en vatte het natte washandje....
Ze kneep zacht in zijn hand en Nabil liet het washandje overdragen terwijl zijn moeder keek....
Laila pakte het washandje en Nabil volgde haar beweging die zich richtte tot Nabil...
Het washandje drukte zich bewegend op Nabil's knokkels waar het bloed verspreid lag en sloot zijn ogen waar een stralende gemoedende traan uit kwam glijden....

Zijn lag verbrede zich door de warme washand die om de hand van Laila schuilde... 
Zijn traan die langzaam naar zijn lippen gleed en dar op eindigde...
Hij opende zijn lippen en de traan streelde zijn lippen in duizenden...
De vochtigheid die hem streelde van droogte in heersende pijn....
De beweging stopte en zijn ogen opende zich en keken toe hoe Laila gebroken naar hem keek...
Haar ogen sloten zich en viel in een slaap waardor Nabil de dokter belde...
Met hem aan de lijn keek hij toe hoe zijn moeder in sterren huilde...
Ze volgde haar stappen en kuste de voorhoofd van Laila...

Hij voelde de lippen ook op zijn voorhoofd en voelde zich verbonden...
Verbonden met Laila...
Zijn moeder maakte Laila schoon van het bloed en wachtte geduldig op de dokter...
Terwijl Hafid samen met zijn vader naar Laila's huis reden....
Opwekking en verlatenheid was wat volgde...