Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 73.

Zijn ogen waren bezeten door de blik van Laila's ogen.Hij miste Laila zo erg om zich heen. Hij zou snel wat doorwerken en dan lekker naar huis gaan.
De klok sloeg door en door en alles verliep zo langzaam.Het werd laat en sloot het bedrijf af.Reed terug naar huis en had geen idee dat hij gevolgd werd.
Hij opende de deur en liep naar binnen. Het rook zo lekker toen hij alleen de deur opensloeg.
Zijn voetstappen werden voor het eerst warm verwelkomd in zijn eigen huis.Hij liep de keuke af en rook de geur van de mamita en de koekjes die op de tafel lagen.
Zijn geur nam toe en hij rook de bijzijn van Laila. Zijn stappen vervolgde zich naar de woonkamer. De eetkamer was gedekt en tot zijn verbazing zag hij de eenzaamheid ervan in terug. Waar is Laila?
Nabil zocht elk stukje van de woonkamer af en kwam terecht bij de bank waar hij vanacht in had geslapen.Hij merkte de pijn in zijn nek al niet meer en zette voorzichtig de stappen naar de bank. Hij zag het glansend gezichtje van Laila net boven de deken komen en zijn dag kon niet stuk.

Al snel knielde hij neer en streek hij met zijn vingertop langs het arm van Laila.
Het voelde zo zijdezacht aan voor zijn vingertoppen dat de kleur erin trok van verliefdheid.
Zijn ogen gleden over haar neus en weerspiegelde er een glans in.
Owh wat was hij blij....
Hij was weer thuis. Thuis bij Laila.
Al snel kwam er beweging in het lichaam van Laila en Nabil deinsde niet terug.Hij keek echter toe hoe de oogleden van Laila zich opende en zich om haar heen keek.
Ze vond zijn blik en hij vond haar blik.

Ze keek even recht in zijn ogen en opende haar neus.Ze sloeg haar ogen neer en al snel wou ze weg van hem...
Hij legde zijn hand op haar schouder en Laila keek even mee naar haar schouder.
Ze keek hem aan...
Laat me aub met rust Nabil.Zolang zij bij jou is,,Ben ik nog van jou. Maar mijn ziel kan het niet aan Nabil.
Ze sloeg haar ogen neer en wou weg gaan.Hij trok haar terug en al gadeslaag vond ze zijn geur terug in hem.
Ze keek recht in zijn ogen en zijn ademhaling vond zich terug in haar nek langs haar oren.
Ze miste die aanraking van hem.Ze hunkerde naar hem.

Zijn hand gleed langzaam over haar rug naar onder en Laila bewoog geen enkele millimeter.
Ze was verlamd...
Ze volgde zijn huid en kwam terecht bij zijn lippen die ze even aankeek.Ze bevochtigde haar lippen maar haar scherpe tong en al snel wou ze de zijne voelen op die van haar.
Maar ze kwam bij zinnen.Ze duwde zich weg en stond snel op.Ik zal wel opdienen dan kan je gaan eten en weer slapen.
Nabil voelde dit als afwijzing.Wat doe ik fout?
Zijn oren spitste zich en hij rook de geur zelf ook.
Jamila!En hij sloeg zijn ogen neer.
Ik wil Jamila niet. Ik wil Laila. Hij liep naar de keuken en zag Laila uit de pan scheppen. Hoe mooi en sierlijk ze dat deed. Hij volgde elke beweging ervan. Hij hoopte dat hij die hand kon besturen.

Dat hij zijn hand op de hare kon leggen en haar handgreep kon versterken. Wat had hij daar zo'n behoefte aan.
Al snel stopte ze met opdienen.Sloot de pan af en legde het netjes terug.
Ze pakte het bord op en liep ermee op me af.
Ze schrok even en liep schaamteloos door.Ze legde het op de eettafel en keek me aan. Moet je nog wat anders hebben?
Ik wil jou Laila.

Laila keek snel op en stond verbaasd van die woorden.
Ze sloeg haar ogen neer en liep naar achter waarop ik antwoorde en de stappen juist naar voren zette.
Hij stond pal voor haar en zijn adem reek toe op har haar.
Ze voelde het doordringen tot haar wortels en zo keek ze op.Ik ga slapen Nabil.Laila wou ontwijken maar Nabil was haar eerder. Aub negeer me niet Laila...

Ik wil jou....
Laila wou die woorden niet horen ...
Maar haar hart sloeg slagen over...
Laila wou niet luisteren,, Ze vatten het op als een droom,, Ofterwel Illusie.
Nabil pakte haar vast en wiegelde haar steeds heen en weer.Luister nou Laila....
NEEEEEEEEEEEE Nabil..
Zolang zij wat betekent in je leven ben ik je vrouw niet.
Zijn greep verzachtte en hij keek haar aan. Je doet me pijn Nabil...
Ze liep naar de deur en stond even stil. Nabil zag haar niet maar sloeg zijn gezicht neer. Hij schaamde zich.Hij wou Laila.. Maar Laila had gelijk.

Laila hief haar hoofd en draaide zich om. Keek naar de rug van Nabil en zag net ene stuk van zijn gezicht.
Ik wil jou ook Nabil. Zei Laila...
Nabil wist niet wat hij hoorde en draaide zich om.
Hij keek haar aan in de betraande ogen en wou zich op haar afrennen. Maar dit was enkel de waarheid en een antwoord.
Er moest wat veranderen. Aan Nabil's kant.
Laila zette haar stappen naar de kamer en stapte het bed in...
Huilend en wantrouwerig. Wat hadden Nabil en Jamila gedaan?

Laila werd stapelgek alleen op de kamer en strompelde rond in haar bed. Ze miste Nabil zo erg. Hoe kon ze zo'n gevoelens koesteren voor zo'n onbekende man.
Laila streek over haar voorhoofd en had het ontzettend warm.
Laila stapte uit bed en snakte naar een koekje die ze vandaag had gemaakt.
Ze streek even over haar buikje en twijfelde of ze er wel 1 moest nemen. Ze stond toch op en liep zonder aarzelen van de trap af.
Ze liep de keuken in en haalde het dekseltje van het omhulsel af en keek even zoekend in het bordje.Ze stak een vinger in haar mond en zocht naar een groot koekje met wat chocolade eraan.

Ze pakte een groot koekje en hapte erin.Ze volgde de kruimels en keek zoekend op de grond. Ze pakte ze een voor een op en legde ze in een klein bordje.Ze had wel zin om tv te kijken en liep de woonkamer in. Ze liep de donkere kamer in en keek even naar haar blote benen die in de kamer glansde.Ze keek even rond in de kamer en zocht met haar ogen naar de afstandbediening. Ze zag het liggen en greep ernaar. Ze nam een grote stap en met grote diepe vaart viel ze achterover op de bank. Ze voelde zich ervanaf glijden en greep naar haar achterwerk. Ze keek even toe en zag een donker gezicht tevoorschijn komen.Owhhhhhhhhhh Neee Sorry NAbil....
Laila?