Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 46

Hij werd bang. Ooit had hij alles gezien hoe Laila werd geslagen en hoe ze huilde. Hij herinnerde haar hand die zich uitstak naar Mohamed en de rest. Maar niemand kon haar hand bereiken...
Hadi sloeg die hand dan weg..
Wij werden nooit geslagen! Mohamed snapte het niet....
Waarom wij niet en zij wel...
Mohamed keek in de donkere kamer en zag de donkere gestalte van een oude gerimpelde man...
Hij had zijn hoofd gebogen in zijn oppervlakkige handen en hij snikte beetje bij beetje waardoor Mohamed zag dat zijn schouders meeschokte...
Mohamed was verlamd..
Hij had zijn vader nooit zien huilen in deze situatie...
E Laila Inou...

Menie Ejied....
Mohamed hoorde de pijnlijke stem van zijn vader die jammerde om zijn verloren weggegeven dochter....
Mohamed betrapte zich erop...
Mohamed zag zijn vaders gezicht en Mohamed voelde zo'n pijn in zijn hart....
Het leek alsof Mohamed zag dat zijn vader bloedende tranen weg liet glijden en zich tussentraande tussen zijn diepe rimpels op zijn gezicht...
Hij wou zich samenvoegen met hem maar hij haalde het niet en viel al op de knieeen...
Hij kroop langzaam naar hem toe en trok heel vorzichtig zijn handen weg en zijn gezicht verscheen weer....
Webe Inou Kom bij mij..
Zijn vader keek hem even aan...
Laila? Ben jij dat?
Mohamed liet zijn mond openvallen en dacht dat hij zijn zoon niet herkende...

Hij is zo gek geworden...
Webe Inou..
Ik ben het Mohamed...
Zijn vader legde zijn hand op zijn wang en zei: Owhhh semheje Emie Inou..
Sorry mijn zoon...
Hij kuste de voorhoofd van zijn zoon en Mohamed begraf zijn gezicht in zijn vaders jellaba die rook naar Laila's geur.
Mohamed was thuis...
Al snel hoorde hij zijn vaders hartgeklop niet regelmatig en sprak zijn vader in haperingen in zijn zuurstof...
Mohamed breng Laila Inou voordat het te laat is..

Ik heb zo'n spijt..
Ik wil mijn dochter terug....
Hij pakte zijn zoons hand en kuste het op de oppervlakte...
Mohamed koesterde zijn lippen en die de speeksel achterlieten van de Demente Oude man..
Webe Inou..
Jah mijn zoon en zuchtte diep...
Ik hou van u....
Mohamed stond op en rende naar onder en pakte de huistelefoon terwijl iedereen hem aankeek..
Hij probeerde een nummer in te duwen maar al snel verscheen zijn moeders hand op de telefoon.Wat doe je?

Mohamed keek haar niet aan en wou verder drukken maar zijn moeder trok de telefoon weg. Laat dat! Wie ga je bellen.
Mohamed keek haar aan en al snel viel de naam Laila uit zijn mond.Zijn moeder verloor haar bewust zijn en zo pakte hijs nel de telefoon weg. Hij wou het nummer drukken en Hadi pakte het af...
De telefoon brak op de grond en zo ontving Mohamed een vuist...
Die **** hoort hier niet thuis..
Mohamed wou opstaan maar niemand hielp hem terwijl ze zoiets over Laila zeiden..

Nog nooit heeft Laila jullie pijn gedaan en toch haten jullie haar....
Wat bezielt jullie..
Pappa's hart begeeft het en jullie verkneukelen erom..
Hashoema....
Als hier iemand pappa verdiend dan is het Laila...
En Laila alleen..
Hij probeerde zichzelf erbij voortestellen maar hij had gefaald voor de jaren en dagen die hij Laila niet toewierp met helpen....
Hij droogde zijn tranen af in bijzijn va broers en zussen, Neven en nichten ooms en tantes..

En niemand toonde maar 1 waardige traan over zijn wangen heen die zou glinsteren in de diepe nacht dat hun vader eenzaamheid en pijn voelde...
Je hoorde vanaf de kamer het gehuil van zijn vader en hij begaf het zo erg en knielde neer..
Aub laat me Laila bellen...
Al snel knielde hij neer en voelde hij handne om zijn nek..En nu eruit E ******....
Hij keek toe hoe hij voor de deur de deur hoorde knallen en zo rende hij de auto in en belde vanuit zijn mobiel naar het nummer van Nabil....
Tringggg Trinnngggg

Laila hoorde de druppels die inde douche werden verdreven en hoorde de druppels die neersloegen op de marmere vloer van de douche.
aila stond even op en liep in haar kleren op de balkon.
Ze leunde met haar handen op de leuning van de balkon en ademde de schone lucht in die zich heerste in dit land.
Het was een juweel van een land die zich moest uitstrekken tot het verre Europa..
Al snel moest ze weer denken aan haar huis die de kille muren meedroegen tot stilte...
Laila verdreef haar gedachte en zo hoorde ze de deur van de badkamer....
Ze liep naar binnen mocht Nabil denken waar ik naartoe was.
Ze liep naar binnen en haar zicht verloor haar bekoeling. Ze zag daar Nabil staan in een handdoek gewikkeld. Laila sloeg snel haar ogen neer en wou voorbij lopen maar al snel hield Nabil haar tegen.
Laila wat is er?
welou welou Nabil...

Nabil moest even lachen en zijn natte handen trokken zich in de mouwen van Laila's kleren en zo voelde ze de natte bekoeling op haar lichaam.
Ze durfde niet te kijken. Maar ze zag druppels water wegglijden vanuit de borst van Nabil en Laila voerde haar blik mee met het eindpunt bij zijn voeten...
Ze gleed met haar blik naar boven en zo keek ze in de ogen van Nabil die de sterren met zich mee droeg.
Laila keek snel weg en wou weglopen maar Nabil trok haar terug.