Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 19

Khalid

Ik kan het niet...
Hij verschool zijn gezicht in zijn handen en voelde een arm om zijn schouder heen...
Khalid het komt goed...
Hij meende wat te horen dat hem bekendbaar leek maar dat was het niet..
Mamma fluisterde hij zachtjes...
Hij keek om zich heen maar zag zijn kleine zusje Nouhaila...
Hij legde zijn hoofd op haar schouder en sloot zijn ogen terwijl een traan uit zijn oog ontsnapte..
Hij gleed over zijn neus en plofte neer in de handpalm van Nouhaila...
Nouhaila streek over zijn zachte krullende haren en Merkte dat haar broer al snel in slaap was gevallen. Ze liet hem langzaam in bed liggen en trok de deken over hem heen. Ze stapte zelf in haar bed en kreeg het beeld van Laila niet uit haar hoofd.
Het meid lijdt nog steeds...

Ze had Khalid en mij zo goed geholpen toen Mamma en Pappa overleden..
Nouhaila sloot haar ogen en zag haar ouders weer voor zich...
Ze slaakte een zucht en probeerde te slapen..
Maar die nacht liep niet gerust...
Ze krijste door en door en probeerde het uit te vindne waarom ze krijste...
Khalid hoorde het gejammer en gekrijs en rende onmiddelijk naar Nouhaila toe...
Hij nam haar in zijn armen en wiegelde haar heen en weer...
Allatief Laila wat doe je me aan...
Hij aaide Nouhaila over haar haren en zag weer de ogen van Laila..

Wat was ze mooi geworden zeg...
Hij sloeg die gedachten van zich af en viel zelf ook in slaap met Nouhaila in zijn armen...
Die morgen werd hij wakker gemaakt met de heerlijke overtreffende eur van Sfuns...
Hij opende zijn neusgaten overgrootbaar en rook de geur zoveel mogelijk in...
Hij dacht dat het dezelfde Sfuns was als die wat Laila altijd maakte maar dat was het niet..
Hij opende zijn ogen en liep half vermoeid naar onder..
Hij zag daar Nouhaila staan en had de tafel al gedekt..

Hij schoof aan en op dat moment ging de telefoon af...
Ach jah wie kon het anders zijn dan Nabil...
Hij nam het op en zou zo snel mogelijk naar hem toe gaan...
Hij ontbeet snel en Nouhaila streek zijn kleren voor hem..
Hij deed ze aan en wachtte onder op Nouhaila terwijl zij zich klaar maakte...
Hij sloop achter de tv en probeerde geconcentreerd te kijken maar dat lukte niet...
Hij zag steeds die vochtige tranen van Laila...
Waarom al die pijn weer?

Waarom is ze nu weer terug gekomen..
Met wie gaat ze trouwen kwam er opeens in zijn gedachtne en hij stond overeind. Hij ijsbeerde en ijsbeerde...
En toen stond hij stil...
Nabil??!!
Nee man dat kan niet.Neeeeee....
Hij dacht na en het zou logisch klinken...
Laila & Nabil...
HIj knielde neer en zijn tranen kwamen tevoorschijn...
Nee het kan niet waar zijn....
Niet mijn Laila...

HIj hoorde zijn zusje de trap afkomen en veegde snel zijn tranen weg en stond op zag zijn zusje tevoorschijn komen en zijn gedachtes waren veranderd...
Ik mag niks laten merken aan Nabil en Laila..
Hij keek zijn zusje aan en stond met grote ogen naar zijn zusje Nouhaila aan het kijken...
Hij liep op haar af stak zijn arm uit en ze stopte een arm er onder...
Liepen naar de auto en reden naar Nabil's huis...
Maar op het moemnt dat ze het huis betraden werd Khalid weer overdonderd...
Hij zag et voor zich hoe Laila zich zou thuis voelen bij Nabil...

Hij liep naar Nabil's kamer en de deur was dicht.Nabil ben je daar?
Nabil opende de deur en hij hield het niet vol...
Nabil zag de blik in verandering toepassen..
Hij voelde het aan..
Ik moet mijn hart luchten maar hij mag niet weten dat het Laila is...
Wat voelde het goed.. Al die woorden kwamen eruit...
Heeft hijwat gemerkt?
Dat kan toch niet want anders zou hij me afmaken.
Maar zal hij wel wat voor Laila voelen..
Hij geloofde geen enkele seconde in zijn redenering en wist dat Nabil zou vallen voor Laila....

Laila had alles...
Het uiterlijk,,
Het hart,,,
En de respect die ze vediend..
Ze had nog nooit een vriend gehad,, Ging nooit in op mijn avances...
Ze is de ideale vrouw...
Hij werd verdoezeld...
Mijn engeltje ben ik kwijt...

Terwijl Laila werd gehesen in haar zevende jurk werd ze overdonderd door de mooie rode felle kleur...
De negaffa keek haar met gespreide ogen aan en Laila nam weer eens een blik in de spiegel zonder alleen naar haar gezicht te kijken.
Naima kwam achter haar te staan en spelde de juwelen aan haar jurk vast...
Ze kreeg een mooie zilvere kroon op en ze voelde zich een prinses...
De deur ging open en daar stond haar moeder samen met Najima..
Ze keek haar dochter aan en keek terug naar Najima..
Najima wendde geen enkele waardige blik toe...