Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 53.

Haar handen gleden van mijn kraag en keek omlaag waardoor ze op haar knieeen viel.....
Nabil rende toe en wou haar helpen maar Khalid was al voor....
Hij keek toe hoe Khalid haar handne vasthield en recht in de ogenvan Laila probeerde te kijken en de Jaloesie kwam op in Nabil's ogen..
Hij merkte dat Laila het negeerde en besefe dat zijn vrouw de wijze vrouw is in zijn cultuurmogelijkheid...
Laila kon niet staan niet praten..
Ze opende haar mond steeds om wat te zeggen maar er kwam alleen wat adem uit...
Nabil snapte het niet....
Laila werd opgetild door Nabil en in de auto gezet....

Laila hoorde zijn stem tot haar doordringne maar zag het beeld niet...
Haar beeld werd verblind en versterkt door gewilmoedigheid....
Ze werd op de achterbank gelegde en Nabil nam plaats voorin. Breng ons eerst naar huis....
Laila wou dat niet..
Ze probeerde de straten te herkennen die ze eerder heeft beredne met Mohamed en haar vader....
Ze stonden stil en Laila besefte dat dit het was.....
Zou ze haar vader kwijtraken...?

Laila zag het grote huis van Nabil in een korte blik en viel niet voor de schoonheid en grote ervan...
De warmte werd uitgestraald....
ze werd gedragen en net voor de deur werd ze neergezet...
Nabil maakte de deur open maar Laila kon de drempel niet betreden...
Nabil werd het zat toen ze niks wou doen...
Khalid liep voorbij en nam de blik van Nabil in zich op...
Wollah ik snap haar niet....
Doe rustig...
Nee Khalid,,Ik ben het echt zat..
Ze wil het huis niet betreden,, Ze wou niet eens terug naar Nederland...
Al snel wist Khalid weer hoe pijn voelde in Laila's wereldje..

Hij wist zeker dat Laila in een andere wereld leefde dan anderen...
Laila kon het niet..
Ze voelde de koude licht die zich om haar lichaam omringde....
Ze voelde het over haar rug..
Ze draaide zich om en zag lichten branden van andere huizen..
Ze bestudeerde ze uitbundig en besefte haar vader..
Laila trok haar jurk op en gooide haar schoenen weg...
Ze rende op blote voeten van het deurpad af en rende zo de villa straat uit op weg naar haar vader...
Ze bekeek de huizen die ze niet herkende en ze twijfelde of dit wel de goeie weg was naar haar huis....
Ze probeerde zich dingen uit haar verleden te herkennen maar dan wam ze wat anders dan de weg tegen in haar hoofd..
Ze voelde en herkende eerder de klappen die ze kreeg..
Ze besefte dat ze haar broer en moeder weer zou zien....

Maar dat kon haar niks schelen...
Ze moest naar haar vader...
In haar hoofd werkaatste dan weer die klap en toen haar vader haar achterliet in Marokko....
De wind gleed langs haar lichaam en zo streek ze zich door het bevuilde lucht hier die ze juist niet meer wou inademen....
Ze dacht aan niks anders dan die lichten die in haar ogen branden...
Ze leek de straat te herkennen en haar voeten voelde ze niet..
Ze vertraagde haar voetpassen en voelde de pijn weer in haar blote voeten trekken...
Ze heeft gerend op blote voeten waar het vuil enz. in had getrokken....
Laila zag de woonkamer raam en streek wat zweetdruppels van haar hoofd die wat jeukte...

Ze werd bang....
Wat zou ze tegenkomen...
Ze was stil en je kon enkel haar hartslag horen en haar ademritme...
Ze ademde zwaar aslof haar verleden haar sloeg tijdens de diepe nacht...
Ze keek op naar haar slaapkamer raam en zag de licht niet..
Enkel twee bruine ogen die ze niet kon vergeten..
Nachtenlang zag ze die bruine ogen....
Ze zette haar stappen naar de deur en merkte op dat ze nu aan de andere kant van de deur stond..
Ze wou haar hand opheffen in een vuist rondne en op de hardeiken deur kloppen maar ze twijfelde....
Alles trilde en zo ging het door....
Ze zag lichten die zich op haar schenen en merkte de twee koplampen op....

Laila niet doen hoorde ze...
Ze keek niet om maar herkende de stem van Salima uit duizenden...
Laila wou opkijken naar de deur en schoot op met haar hand....
Klop Klop Klop Klop...
Laila bleef kloppen totdat ze een stem hoorde die ze verafschuwde,....
Alles kwam bovendrijven....
Laila niet doen hoorde ze weergalmen door de vuile zuurstof om haar heen....
Wat moet ik niet doen....
Laila hoorde de sloten die zich openmaakten en zo kwamen de twijfels boven..
De klappen die ze opving.. Nachtenlang, Urenlang, minutenlang....

Haar tranen werden losgelate door de vreesheid....
Ze zag door een klein gleufje de oge die ze jarenlang haatte....
Wat moet je hier...
Ik..Ik...Ik wil Pappa Pappa ziennnn....
Laila plaatste haar bevende hand op de deur en op dat moment voelde ze de tocht die zich introk in haar gezicht...
De deur wilde niet verder open en haar moeder duwde de deur dicht.Laila deed er alles aan.. Ik wil Pappa zien!!!schreeuwde Laila midden in de nacht..

Mensen wikkelde zich buiten naar het luidde geschreeuw....
Neeeeeeeeeeeeeeee Mamma ik wil Pappa zien....
Laila bleef duwen en kloppen tegen de deur en merkte de ogen in haar gericht..
Mamma aub doe open..
Laila hoorde luidde harde voetstappen die dichterbij kwamen en de deur opende zich hardhandig....
e zag het gezicht van Hadi...
Neeeeeeeeeeeeee
Laila school haar gezicht diep in haar handen maar dat hielp niks...
Ze ontving alweer ene vuist die ze al 3 dagen niet meer had gevoeld...
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeee schreeuwde Salima....