Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 52.

Laila voelde zich benauwder en benauwder worden en zo klampte ze zich vast aan haar kleren die aan haar lichaam plakten...
Ze had het gevoel dat ze stikte en werd bevreesd in een lichaam achtergelaten. Nu zat alles opgesloten in dit lichaam....
Laila stapte uit en bleef bij de receptie staan..
Mensen bleven kijken hoe ze de zwarte tranen liet vallen in rode zee vleugels...
Nabil snapte het niet..
Nee Nabil ik wil niet terug..
Aub laten we niet terug gaan...
Ik wil die pijn niet meer voelen..
Nabil voelde haar handgreep die sterket werd om hem terug te trekken....

Nee aub Nabil ik smeek je..
Ik kan het niet aan,, Die pijn...
Welke pijn Laila.?
Ik ben je man ik bescherm je wel...
Dat kan je niet,, Dat lukte niemand...
Jarenlang..
Het werd stil en Nabil realiseerde zich dat er wat goed mis was dat ze niet naar haar vader wou die op sterven lag.
Laila komop doe het voor je vader..
Laila bleef stijf stil staan en keek wezenloos voor zich uit en haar hand verslapte...
Hij voelde de slappe hand van Laila en trokeraan maar Laila werd niet wakker...
Laila zag het weer voor zich hoe hij die verhaaltjes voorlas laat in de avond. Hoe hij haar voorhoofd kuste nacht na nacht...
Schuilend achter de muren...
Niemand mocht weten dat haar vader zoveel van haar hield,, Vanwege Jaloersheid...

Laila's tranen werden langzaam bevlekt in haar hoofddoek en ze voelde de nattigheid..
Vroeger droogde mijn vader mijn tranen zei Laila terwijl Nabil naar haar geschokte woorden luisterde...
Vroeger ving hij het voor mij op en dan later op klaarlichte dag dan negeerde hij het...
Wat bedoel je Laila?
Nabil trok haar naar zich toe maar Laila wou niet...
Wat is er nou met je Laila...
Ga nou mee.. Het is je vader.
Laila schreeuwde..
Hij is mijn vader niet om wat hij me heeft aangedaan!!
Nabil bleef even staan en negeerde de woorden die Laila zonder gevoel uitsprak.

Hij tilde haar op en voerde haar mee het vliegtuig in. Hij zette haar neer en Laila keerde haar gezicht de hele vlucht.Het enigste was wat ik hoorde was gesnik.
Hij vatte het niet...
Haar vader ligt op sterven en keek opzij om het te begrijpen..
Alleen nu zag hij eindelijk hoe schoon haar getinte huid was en 3 dagen geleden zat ze vol met blauwe plekken...
Nog wou het lichtje niet branden....
Nabil sloot zijn ogen en zocht blind naar Laila's hand maar hij kon het niet vinden...
Hij opende zijn ogen en zag het liggen.
Hij legde zijn hand erop en zo trok Laila het terug...

Ze keek hem aan en sloeg haar ogen neer...
Je brengt me terug naar de hel...
Laila nou luister eens hefte Nabil's stem...
Wat is er met je?
Laila draaide haar hoofd en zo negeerde ze zijn toespraak en besloot zich er niet me te bemoeien..
De vlucht verliep snel tegen Laila's tegenzin en haar hartritme werd verstoort door de luchtzuurstof die hier bevuild rook.
Ze was terug en sloot haar ogen.....
Ze werden op gehaald door Khalid en Laila zag de blik van zijn ogen....
Laila rende naar hem toe...
Ze greep naar zijn kraag en trok er strak naar...

Wat is er met mijn vader.....
Khalid keek weg en voelde de sterke kracht van Laila die steeds meer vermeerde...
Zeg het me...
Wat moet hij van me...
Hij keek Laila aan en zo besefte Nabil en Khalid dat Laila het telefoontje verkeerd had begrepen....
Khalid hield zijn tranen niet binnen...
En de woorden vloeiden eruit..
Laila,, Laila keek hem aan met ene blik die hij nog nooit in zo'n ontzettende boosheid had gezien en zo zag ze er nog mooi uit net centimeters voor Khalid's gezicht...
Je vader ligt op sterven....
Laila's handgreep verslapte in 1 keer en zo keek ze met bevreesde trillende pupillen...