Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

Hoofdstuk 5.

Laila stapte in de auto van haar boer Mohamed en ging achterin zitten. Laila keek om zich heen terwijl ze naar huis reden. Ze herinnerde zich niks meer. Alles was zo veranderd.
Laila werd wakker geschud door de woorden die Mohamed sprak.Kijk Laila ik heb nu een eige auto en heb een eigen huis...
Bij die woorden schrok ze!! Haar ogen spraken boekdelen.
Maar dan ben ik dadelijk alleen met Mamma en Pappa..
Mohamed keek in de achteruit kijkspiegel en keek Laila aan.Met een geruststellende blik keek hij haar aan en sprak met de stilte mee die je hoorde in het geluid en beweging van de wind.

Laila herkende eindelijk wel wat. Haar oude straat...
Ze stapte langzaam en voorzichtig uit en keek in stilte om zich heen.
Haar vader en broer liepen met de bagage naar binnen en Laila bleef echter net voor de deur staan. Mohamed keek haar aan en zei tegen zijn vader. Laat haar maar even alleen.
Haar vader keek teleurstellend naar zijn dochter en liep met een getreurde blik naar binnen.
Laila bleef haken..
Wat als Mamma me weer gaat slaan. En nog erger als Pappa me gaat slaan. Laila wist nog steeds dat beeld niet te vergeten in het verleden. Na alles wat Laila had opgevangen en in het ziekenhuis heeft gelegen was de simpele maar harde klap van haar vader toch het meest pijnlijke...

In zijn verhalen waren altijd slechteriken. Maar de laatste 3 jaar heeft Laila altijd haar vader als de slechterik beschouwd.
Laila wist niet hoe het kon maar haar hart werd te zacht..
Laila besloot de stappen te zetten en stond in de gang. Ze rook de geur van de sigaretten en van haar moeder. Bij Laila thuis kon je altijd de sigarettengeur en haar moeders geur scheiden van mekaar.
Ze keek naar de vloer en bekeek haar teenslippers.
Ze waren eenvoudig..

Gewoon van dat goedkope plastic uit Marokko..
Ze had ze nu al zo lang dat ze ze nog steds intact heft weten te houden.
Even later breidde ze haar kijktoezicht en bekeek de vloer om haar heen in cirkels die steeds groter werden.
Ze zag aan de linkerkant een aantal kleine voetjes staan en wist dat het voetjes van kleine kinderen waren. Laila keek stiekem op en zag 3 kleine kinderen staan.
1 met donkerblond haar en blauwe ogen. En 2 jongens met bruin haar en grijze ogen.

Laila werd gefacineerd door de mooie ogen die de kinderen hadden.
Ze bekeek de blonde haren van het kleine meisje en schatte dat ze ongeveer 1 jaar was.
Laila wou net een stap zetten totdat ze haar blik vestigde op een vrouw die achter het kleine meisje ging staan.
Laila zette de stap terug en zag haar moeder staan. Nog seeds hetzelfde als 3 jaar geleden. Laila?Kwam er gebroken uit haar keel.
Laila sloeg haar ogen neer en trok een stukje van haar hoofddoek naar onder.
Laila huilde diep in haar zelf voor de angst die ze weer moet meemaken nadat ze gelukkig was er 3 jaar vanaf te zijn.