True Love Always Win

Chapter 8

Nagpatiyanod lang sa akin si Chris. Hindi ko na alam kung san ako pumupunta dahil hinahayaan ko nalang ang mga paa ko. Gusto ko munang makalimot, kahit nagyon lang. Bakit ang sakit? wala naman kaming label ni Kyle ah. Ni hindi nga siya nanliligaw sa akin. Pero ang sakit. Sa kaibigan ko pa talaga.

Ang tanga ko at umasa ako sa wala. Ang tanga ko at naniwala ako sa mga ipinapakita niyang motibo. Ang tanga ko eahil nagpakatanga ako sakaniya. Hearing from Kim his name, make my heart stop. It hurts, he said he like me then why he gave chocolate my friend?

Dapat ako ang binibigyan niya, hindi ang kaibigan ko. Kasi ako ang gusto niya, diba? Hindi ang kaibigan ko. Nagulat ako ng inabutan ako ni Chris ng panyo. At dun ko lang naramdaman na tumulo na pala ang mga luha ko.

Tinanggihan ko ang panyong ibinigay ni Chris at marahas na pinunasan ang luha ko gamit ang mga kamay ko.

"Hindi ko dapat siya iniiyakan." Saad ko bago inayos ang poise ko.

Poise is important, it should be. I swallow the lamp in my throat before getting my notes to my bag. My feet bring me here in front of the science lab, I and Chris sitting again here in the cement chair. I put my notes to the cement table.

Inabala ko ang sarili ko sa pagbabasa ng mga notes ko, ngunit kahit na basahin ko ng paulit-ulit hindi ko maintindihan. Kumunot ang noo ko, hindi lang ata ako tanga mukang b-o-b-o narin ako. Narinig ko ang malakas na buntong hininga ni Chris bago tumayo at siya na mismo ang nag-ayus ng mga notes ko.

"Ayusin na natin, may pupuntahan tayo, diba?" Makahulugang saad niya na mas lalong nagpakunot noo pa sa akin.

"Sinabi ko lang yun para hindi na mag-alala ang mga kaibigan ko sa akin," Saad ko sa mahinang boses.

"Kaya ako naman ngayon ang pinag-aalala mo," Bulong ni Chris na narinig ko naman.

Tinaas ko ang isang kilay ko, "Hindi ko sinabing mag-alala ka,"

"The president of the Zoo family is back," Pang-aasar ni Chris.

Umirap ako at tumayo na dahil nailagay na ni Chris ang lahat ng gamit ko sa bag ko. Kukunin ko na sana ang bag ko pero umiling siya at sinuot paharap ang bag ko.

"San punta natin?" Tanong ko ng matanaw ko na ang gate.

Iilang studyante nalang ang pagala-gala dahil uwian naman na. Hinayaan ko si Chris na manguna sa daan dahil hindi ko alam kung san ang punta namin. Tumawid kami, nag-alanganin pa akong pumasok sa iskinitang pinagpasukan niya. Saan kami pupunta? hindi pa ako nakakapunta sa lugar na ganto!

Hinarap ako ni Chris at agad na bumalik sa akin, "Halika na, walang nangangain dito,"

Dahan-dahan kung inabot ang palad niya, at sinabayan na siyang pumasok sa loob. Its dirty but it's smell good. When we are in the middle of walking my eyes get amazed.

"Omygashhh! street foods!" Saad ko ng makitang andaming nagtitinda ng kung ano-anong pagkain dito.

Nagulat rin ako dahil halos ng mga kaklase ko ay andito! Bakit ngayon ko lang ito alam? Antagal-tagal ko na sa paaralan sa tapat. Hindi ko man lang ito nalaman. I want street foods but Lola Astrid didn't want me to eat this kind of food, but when Dave let me taste the orange ball inside of it was a little egg, I always crave for it. I like the sauce also!

"Omygad! I want the orange ball!" Naeexcite na sabi ko kay Chris ng nasa tapat na kami ng isang stall at tinuro ko pa iyon.

"A what?" Natatawang saad ni Chris.

"The orange ball and inside of it is a little egg," Nakangiting saad ko.

Natigilan ako ng natawa ang tindera at umiling na nakangisi si Chris. "Huh? Why?" I asked.