True Love Always Win

Chapter 23

"A flower for my beautiful fiancé,"

"Disgusting." I said as I roll my eyes.

I heard he chuckle. I was shock when he put a flower in my ear. Oh no! my heart! I don't know why my heart always react this way when he was around me. Kahit na wala siyang ginagawa, manghang-mangha ako sakaniya, kahit nga ang pagkain niya at pagsalita niya ng tagalog manghang-mangha na ako.

"Ma'am Janine, tawag po, si señorito Fortunato," Saad ni Manang.

Ngumiti ako kay manang bago bumaling kay James na nakatingin na sakin ngayon, umirap ako sakaniya bago pumasok sa loob ng bahay, nasa garden kasi kami.

Napangiti talaga ako dahil miss na miss ko na sila ni Lola, naiinis tuloy ako sa sarili ko at magmula ng umuwi sila sa Pinas hindi pa ako tumatawag sakanila.

"Grandfather!" I greet full of joy.

"My granddaughter, I miss you,"

"I miss you more my grandfather,"

Nagkamustahan pa kami ni Lolo at nalaman ko ring sa bahay nila Mama at Papa ngayon sila na ninirahan na ipinagtaka ko, dahil ayaw ni Lola na tumira sa bahay lalo pat may bahay naman sila.

"What your grandfather say?" James ask that make me shock.

"Kinamusta lang ako," Saad ko at tinalikuran na siya para makapunta sa kusina.

"Eh, ako, hindi kinamusta?" Saad nito.

Napairap ako, "Apo ka ba?"

Ngumisi ang gago, "Future."

"So disgusting!" I said as I roll my eyes again, he just chuckle.

Namamangha at nagugulat na ako sa pinaggagawa ng Doctor na ito ngayon. Ipinaghila niya lang naman ako ng upuan, gentleman rin pala ito kahit na gago. Dalawang araw na akong on leave sa trabaho dahil pinilit ako ni Doc gago na magpahinga muna dahil kagagaling ko lang sa sakit. Ending dalawang araw na rin kaming nagbabarahan ni Doc gago, pag gabi umuuwi rin siya at maagang bumabalik.

Hindi ko nga alam kung paano niya ako napapayag na magleave sa trabaho, eh ang mga grandparents ko hindi ko man lang mapagbigyan.

Pangatlong araw na ngayon ang leave ko at bukas babalik na talaga ako sa hospital. Kailangan na nila ako dun at miss ko na rin ang amoy ng hospital, miss ko ng mapagod dahil sa pagtingin ng mga batang may sakit.

Napangisi ako ng pinagbuksan ako ni James ng pinto sa sasakyan niya, inaya ko kasi siyang magshopping, akala ko nga tatanggi siya pero nung una lang, hindi niya na ata kinaya ang ingay ko kaya sa huli napapayag rin siya.

"Thanks," I said as I slid to his Lamborghini car. He just roll his eyes so I giggled. He was so cute when his rolling his eyes.

"I didn't know the way to go to the mall, lead me the way," Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kaniya dahil sa sinabi niya.

"What?! you already been here to how many years and you said that you study here also,"

"Yeah, I just only go here to study and work. I never been go to look around, just a waist of time," He said lazily.

Unbelievable, I shake my head and point the way on him. "Turn to the left,"

We successfully enter the mall.

"Don't tell me you never been go to the mall?" I ask while walking.

He shake his head and smirk before putting his arm around my waist, "I already did several times, but I'm just only the customer,"

"What?" I asked unbelieving.

"Pinapasarado ko ang mall," Kibit balikat niyang saad.

OMG! My parents and grandparents are rich but I never try that one. It looks interesting, I should tell that to Ate Lavander so we can try. So the Vienna are really rich huh.