True Love Always Win

Chapter 31

Tahimik akong pinagmamasdan ang pag-eempake ni James. Yes, he's going back to Philippines, he will leave me. But he said it just a mean time, he just gonna go back there to check his patiences. I understand that, he is a Doctor. I am a Doctor too so I know why he's doing that. After all he finished the three months of duty here.

He stand up and walk to wards me. Tumayo siya sa harap ko kaya tiningala ko siya dahil nakaupo ako sa kama. Hinawakan niya ang panga ko na siyang nagpapikit sa akin. Naramdaman ko ang paghalik niya sa noo ko.

"I'll be back, I promise. I'm just gonna check and calm my patiences. After that will gonna marry, I'm going to marry you, Grace." He said in assurance that make my heart flattered.

"I love you..." I said as my tear's fall.

He wipe my tear's and kiss my temple, "I love you more than everything, my love... so stop crying,"

I help him wipe my tear's because it fall more when he said that. He hug me and we stayed in that for a while.

"For now, let us fix my things," He said that make my eyes roll.

"I don't want," I said.

Kumunot ang noo ni James at pinagmasdan pa ako. Napaiwas ako ng tingin dahil natatawa na siyang umiling-iling.

"Someone's clingy, huh?" He said teasing.

"I'm not!" I said and roll my eyes.

I heard his lovable chuckle that makes me go crazy to him more than I do now. I pouted.

"Can we hug for just a minute's, please..." I said like a child. Damn me.

James chuckled, "What's my love want's, my Grace will get,"

I smile sweetly when he sit beside me and I feel his warm hug that make my eyes close to feel it more. I'm gonna miss this. I'm gonna miss his manly smell, his sweetness, his kindness, his body, his warm hug, his sweet kisses, I'm gonna miss him.

"I'm gonna miss you..." I said between our hug.

"I know, I'm gonna miss you too my love," He said and kiss my eye that still close. "Mamimiss ko ang pagtataray mo,"

Napamulat ako ng sabihin niya iyon, ngumisi naman siya kaya sinamaan ko siya ng tingin. Pero dahil gago nanghahalik nalang ng walang pasabi, nung una hindi pa ako gumalaw pero dahil mahal ko at gago siyang kinagat ang labi ko, napasunod ako sa gusto niya.

"Doc, 72 hours ka ng walang pahinga," Ani ni Kew ng nagkita kami.

Ngumiti ako sakaniya ng pagod, "Kaya ko pa naman Kew,"

"Haynako Doc! Baka magkasakit ka nanaman, wala pa naman si Doc Vienna dito,"

Tinaas ko ang kilay ko dahil sa huli niyang sinabi.

"Three days palang na wala si Doc Vienna, at pag nalaman niya ang pinaggagawa mo, tiyak na mapapabalik yun," Paliwanag ni Kew.

Ngumisi ako, "Edi maayos pag babalik siya,"

"Haynako Doc naman!" Saad ni Kew kaya natawa ako.

"Balik nalang tayo sa mga trabaho natin," Saad ko.

"Hindi, ako lang. Ikaw magpahinga ka." Ani ni Kew at tinakbuhan na ako.

Napabuntong hininga nalang ako, kailangan ko na nga siguro ng pahinga dahil magmula umuwi si James sa Pinas sinubsub ko nanaman ulit ang sarili ko sa pagtratrabaho. Ayaw ko kasing maramdaman na magkalayo kami, hindi pa naman ako sanay.

Napakagat labi ako ng ako ang magdridrive sa sarili ko pauwi. Nung isang araw si James ang nagdrive sakin pauwi, ngayon balik ulit sa dati ako nanaman. Napabuntong hininga ako bago sinimulan ang pagdridrive pauwi. Gusto ko siyang tawagan pero ayaw ko namang mauwi sa iyakan at magmakaawa akong bumalik na siya dito.