True Love Always Win

Chapter 44

"Grandmother.... Grandfather.... I'm sorry for my rude attitude," I stated.

Lolo Fortunato give me a small smile and nod before approach me and pull my one hand to hug him.

"I'm also sorry, my granddaughter. I'm sorry for doing that and let you pay of it." Lolo said and caressing my back.

I close my eyes as a tear fall in my face. It was hard to forgive, but it also worth it to forgive.

Forgiving people who hurt you, it was like your also forgiving yourself. Forgiving was part of moving on. Now it's time to move on from the past.

Lola Astrid also approach us and give as a hug while crying. It shock me-I mean she was crying.

"I'm sorry my darling... sorry for the pain I've caused to you... and to other people... hindi ko naisip ang idudulot ng mga disesyon ko, nagpadalos-dalos ako..."

"Lola..." Saad ko at niyakap ng mahigpit si Lola Astrid. Finally I heard the word 'sorry' from her.

Ilang minuto pa kaming nagiyakan at nagyakapan, natigil lang ng may kumatok sa pinto ng opisina ni Lolo. Wala ulit akong paalam na umalis at nagtungo dito sa kumpaniya.

Agad namang pinunasan ni Lola Astrid ang luha niya at nag-ayus ng sarili niya. Napatawa ako ng mahina bago ginaya din si Lola.

"Uhm-pasensya na po, tumawag po si Doc Grayson nasa hospital daw po sila ngayon, nagwawala daw po dun si Miss Kimberly," Natatakot na saad ng secretary dito nila Lolo at Lola.

Kumunot ang noo ko. Rinig ko naman ang pagpapakawala ng malakas na buntong hininga nila Lolo at Lola.

Pinahanda ni Lolo ang sasakyan namin dahil pupunta daw silang hospital. Dahil na rin sa kalituan at pagtataka nagpumilit akong sumama. Tahimik kaming pumunta ng hospital.

Nasa labas palang rinig na rinig ko na ang pamilyar na boses.

"Ako dapat! ako! Sa akin naman talaga siya napagkasundo, hindi ba? Pero dahil pumunta siya ng London at nakilala niya lang ang bruhang Janine na yun, kinalimutan niya na ako! Kinalimutan mo na ang mga pangako mo sa akin!"

Napahinto ako sa paglalakad samantalang sila Lolo at Lola ay nagpatuloy lamang.

"Kimberly please... let's talk in private and calm," I heard James said in a melow voice.

"Talk? James! are we going to talk about our wedding? If it's not I will not talk to you calmly!" Kimberly said.

"Kimberly ija," Tito Grayson said.

"Papa, we already planned about our wedding! Kompleto na ang lahat, masasayang lamang ba yun? Sabi ni Mama Jelai, pagdating ni James galing London dapat kasal na siya. Dapat kasal na tayo James!"

"Babe please... let's talk in private,"

Parang nahulog ang puso ko ng marinig ko iyon. Sunod-sunod na nahulog ang mga luha ko.

"James... you know how much I love you, kaya ko nagawa ang lahat ng mga iyon dahil sa pagmamahal ko sayo. Kaya nga gustong gusto kitang pakasalan dahil sa pagmamahal ko," Dagdag pa ni Kimberly na mas lalong nagpasikip ng dibdib ko.

Mahal ko rin naman si James pero I'm willing to wait for the perfect time to married.

"I know babe, I also love you,"

Bang! Nanghihina na ang tuhod ko dahil sa mga naririnig ko. Si James ba talaga ang nagsasalita?

"Sis," Saad ni Kiana sa tabi ko at hinawakan ako upang alalayan.

Nagdidilim na ang paningin ko, dahil sa panghihina at sakit na nararamdaman ko. Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Bakit mo ipinagkakalat na si Janine ang mapapangasawa mo? ha?" Despiradang tanong pa ni Kimberly.