True Love Always Win

Chapter 42

"Thank God, your here! where have you been, Janine?!" Bungad ni Mama sa akin pagpasok ko sa bahay namin.

Umaga palang, hinatid ako dito ni James dahil kailangan niya ulit pumunta sa hospital. Hindi pa nga lubusang magaling ang sugat niya, agad na siyang magtratrabaho. Sinubukan ko siyang pigilan ngunit, lagi naman akong talo sakaniya.

"Darling, we've been looking for you, you made us worried," Malumanay namang saad ni Papa.

"Darling, sorry for exclaiming I'm just worried about you," Malumanay naman nang saad ni Mama.

Pabalik-balik lang ang tingin ko kila Mama at Papa, kitang kita ko talaga sa mga mata nila ang pag-alala. Napabuntong hininga ako at agad nakaramdan ng pagkasisi dahil hindi man lang ako nakapag-paalam sakanila, pinag-alala ko pa sila.

Namiss ko tuloy sina Lolo at Lola, namimiss ko na ang mga sigaw nila sa akin, dahil sa tigas ng ulo ko. Sinisigawan nila ako dahil sa pag-alala nila. Napabuntong hininga ako ng may marealize.

Yumakap ako kila Mama at Papa, "Sorry po..."

"Darling, where have you been?" Mama asked brushing my back.

"I'm with James Ma, naaksidente po kasi siya kahapon kaya pinuntahan ko sa hospital," Pagpapaliwanag ko.

"OmyGod! what happened to James?" Gulantang na saad ni Mama.

"He is okay now Ma, actually he get back to work," I said.

I heard Mama and Papa let a deep breath so I also do the same.

"I'm hungry again, I want chocolate cake Papa," I said while smiling.

Papa nod, "I'll call my secretary to get you some,"

"Thanks Papa!" I said excited.

While eating the chocolate cake I remember something, Lola Astrid didn't want me eat to much chocolate because it will break my sexyness, I chuckle because of that how I miss my Lola angry face because of my stubborn.

I put the cake in the table. I stand up as I see the two Mefapo arguing in the stair. Chris look at me and he gave me a smile. I also smile, I remember I use to do that to him before. Ako ang unang ngingiti sakaniya kaya napapangiti rin siya.

Nakokonsensya tuloy ako, siguro hindi siya magkakaganiyan kung hindi dahil sa akin, siguro hindi siya magkakaganiyan kung maayos ko siyang kinausap at maayos akong nagpaalam sakaniya. Napabuntong hininga ako bago naglakad papuntang labas.

Gusto kong pumunta kila Lolo at Lola. Miss na miss ko na sila. Walang pasabiy umalis ako gamit ang ibang sasakyan.

Napahinto ako malapit na sa gate nila Lola ng makarinig ng ilang beses na putok ng baril. Bigla akong kinabahan at nanginig, hindi na ako ngayon makagalaw sa takot.

Nakita kung gaano karaming mga armadong lalake ang pumasok sa loob ng gate nila Lola. Mas lalong nadagdagan pa ang kaba ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pinatumba nila ang mga guard. Alam kung mas secured ang bahay namin kesa kila Lola at Lolo.

Hindi na ako makagalaw sa takot, napatili ako at sunod-sunod na naghulugan ang mga luha ko ng may kumatok sa bintana ng sasakyan ko. Nanginginig kung binuksan ang pinto dahil nakatutuk ang baril sa akin.

Hindi na ako makapag-isip ng maayos dahil sa takot at kabang nararamdaman ko. Nanginginig at paimpit akong humagolgul habang naglalakad at nasa likod ang lalakeng may hawak ng baril na nakatutuk sa ulo ko.

"O-oh my God! my granddaughter!" Rinig ko ang sigaw ni Lola kung saan ng pag-pasok ko sa bahay nila.

"Huwag niyo nang idamay si Janine dito!" Rinig ko namang sigaw ni Lolo.