ep (26) zg

411 22 0
                                    

"အဆင္ေျပလား ဘာစားခ်င္လဲ"

"ဟင့္အင္း ဘာမွမစားခ်င္ဘူး၊ မင္းငါ့အနားမွာပဲေန"

ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ဇိုက္က ျခင္ေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့လက္ဖဝါးေသးေသးေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

ညကဇိုက္ နည္းနည္းမ်ားသြားတာမို႔ မနက္က်ေတာ့ ႏိုႏိုးအိပ္ယာထဲကမထႏိုင္။ ကိုယ္မပူတာမို႔ေတာ္ေရာ့မည္။ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ေလး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားေပမယ့္ အရင္ကတသြပ္သြပ္စားေနသူေလးက အခုေတာ့ဘာကိုမွေကြၽးလို႔မရ။ ႏံုးခ်ိေနသလိုမ်က္ႏွာေလးကို ဇိုက္မွာဘယ္လိုလုပ္ေပးရင္ ျပန္လန္းဆန္းလာမလဲေတြးေနရသည္။

"ဇိုက္ ငါအိပ္ခ်င္တယ္"

ေစာင္မၿခံဳထားေပမယ့္ ျခင္ကိုက္မွာဆိုးတာေၾကာင့္ ျခင္ေထာင္ေလးေတာ့ဇိုက္ေထာင္ေပးထားသည္။ဇိုက္က ျခင္ေထာင္အျပင္ကေနေျပာေနတာမို႔ ႏိုႏိုးမ်က္ႏွာအေျခေနကိုပိုသိေအာင္ ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ၿပီး ဇိုက္လူရဲ့ေဘးနား၀င္လွဲေတာ့ ​ကိုယ္မပူတာမို႔ ေဘာင္းဘီအတိုေလးသာဝတ္ထားတဲ့လူရဲ့ေျခေထာက္ေလးက ဇိုက္ေပါင္ေပၚအက်အနကိုေရာက္လာ၏။ ရင္ဘက္ထဲမ်က္ႏွာေလးတိုး၀င္ၿပီး ပါးေပၚပြတ္သပ္လာတဲ့လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြ ၊ ဒါငယ္ငယ္ထဲကေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တိုင္းဇိုက္အေပၚျပဳမူေနက်မို႔ ဇိုက္ပါးေပၚကလက္ေလးကိုအေပၚကထပ္၍ ပြတ္သပ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ႏိုႏိုး၊ ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနတာလား ဟင္~ ႁပြတ္!"

ဇိုက္ေလသံတိုးတိုးျဖင့္သာ ေမးၿပီးထိုလူ႔နားထင္စပ္ေလးကိုဖိနမ္းေတာ့ ဇိုက္လက္ထဲကလက္ေလးေတြကိုရုန္းၿပီး နားရြက္ေအာက္ပိုင္းက အသားႏုႏုေလးေတြကိုပြတ္သပ္ေနျပန္သည္။ ေသခ်ာပါတယ္ ႏိုႏိုးတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ။

"ေမးတာေျဖမွေပါ့ ႏိုႏိုးအခုဘာေတျြဖစ္ေနလဲေျပာျပေလ အဲ့ဒါမွကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမယ္သိမွာေပါ့ အႏိုးေလးရဲ့~"

"ဟင့္အင္း~"

ဇိုက္နားရြက္ဖ်ားကိုပဲ အာရံုစိုက္ေနသူကဘာေမးေမးေသခ်ာေျဖလာခ်င္းမရိွပါ။ ဘာမွထပ္မေမးေတာ့ဘဲ ညေနၿမိဳ႔ထဲကေဆးခန္းကိုသာသြားလိုက္ဖို႔ ဇိုက္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေသခ်ာပါတယ္ ႏိုႏိုးကသူေနထိုင္မေကာင္းတာကလြဲလို႔ သူ႔ကိုယ္သူဘာျဖစ္မွန္းေတာင္သိမွာမဟုတ္။

ရင်ခုန်သံအနီးဆုံး (ရင္ခုန္သံအနီးဆံုး)Where stories live. Discover now