တနလၤာေန့မနက္(5)နာရီ*
ေဆးရံုအတြင္းအသားကုန္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက ကေလးေမြးဖို႔တာဆူေနၿပီ။ ဆရာဝန္ေတြကလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔ မိသားစုႏွစ္ခုဟာဆိုရင္လည္းေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ။ ကေလးေမြးရမဲ့ေမြးမိခင္လို႔မဆိုသာတဲ့ေမြးဖခင္ေလးဟာ သတိမလစ္ခင္ေလးမွာ အားေပးမဲ့လက္တစ္စံုကိုေမ်ွာ္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္းအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္သတိမလစ္ခင္ေလးမွမေတြ့လိုက္ရေတာ့ ေမြးဖခင္ေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ထိခိုက္သြားခဲ့ၿပီ။
ဇိုက္! မင္းမလာဘူး။
အူဝဲ~ အူဝဲ~
တစ္ေန့တာလံုးႀကိဳးစားေပးခဲ့တဲ့သူက သားေလးရဲ့ငိုသံတစ္ခ်က္မွာ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က်ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ ႏိုးထသတိရလာျခင္းေတာ့မရိွခဲ့ပါဘူး။ လံုး၀ဖြင့္လို႔မရတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔အတူ အသိစိတ္ေတြဟာလည္းအေမွာင္က်လို႔ေနခဲ့ၿပီ။ ဆံုးရႈံးသြားတဲ့ေသြးေတြအစားထည့္ဖို႔ သူ႔ရဲ့သက္ဆိုင္သူေရာက္လာမွန္းေတာင္မသိခဲ့ပဲ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြနဲ႔သတိမလည္လာသူကေတာ့ အားေလ်ာ့စြာပဲ။
ေျပာခဲ့တယ္မလား ဒီကေလးေမြးၿပီးတဲ့ထိပဲလို႔။ တကယ္ကတိတည္ပါသည္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုေတာင္ မ်က္လံုးေလးဖြင့္ထမၾကည့္ဘဲ အရာရာသူ႔တာ၀န္ၿပီးသလိုအိပ္သြားခဲ့တာ။ ခံျပင္းမႈေတြ ယူႀကံဳးမရျဖစ္မႈေတြနဲ႔က်န္ေနသူကေတာ့ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳပါပဲ။
"သားဇိုက္ ထမင္းလာစား"
"မစားခ်င္ဘူး ေမျမတ္"
ဇိုက္အသံကႏြမ္းလ်ေနသည္။ ေန့ေန့ညညမအိပ္ဘဲ လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုကိုင္ၿပီးထိုင္ေနတတ္တာ အတိအက်ဆို(3)ရက္ ႏိုႏိုးျပန္မႏိုးလာခင္ကတည္းကပဲ။
"ေမျမတ္ကလာစားလို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
ေမျမတ္အသံကမာန္ပါ၏။ ဇိုက္ထပ္ၿပီးလြန္ဆန္လို႔မရမွန္းသိတာမလို႔ ထၿပီးေမျမတ္နားသြားကာ ထမင္းပန္းကန္တစ္ခုကိုေကာက္ယူလိုက္သည္။ ဟင္းထည့္စားဖို႔ေတာင္သတိမရႏိုင္ေတာ့တဲ့ထိ ဇိုက္ကေဆးရံုေပၚကလူကိုပဲတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ၿပီးထမင္းေတြ ပါးစပ္ထဲသြပ္ေနခဲ့တာ။ ေမျမတ္ကေတာ့စိတ္ေလတယ္ဆိုတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံႀကီးနဲ႔အတူ ဆိတ္သားတစ္ဖဲ့ဇိုက္ပန္းကန္ထဲလာထည့္ေပးပါသည္။
YOU ARE READING
ရင်ခုန်သံအနီးဆုံး (ရင္ခုန္သံအနီးဆံုး)
Romanceမေတ္တာတရားက အသွားအပြန်ရှိတယ်တဲ့ ငါ့ရဲ့မေတ္တာတွေကိုတော့ မင်းကတုံ့ပြန်မှာလား .Aung Bala Tint Maung (zike) .Chit Chit Myat Noe (Noe Noe) ေမတၲာတရားက အသြားအျပန္ရိွတယ္တဲ့ ငါ့ရဲ့ေမတၲာေတြကိုေတာ့ မင္းကတံု႔ျပန္မွာလား .Aung Bala Tint Maung (zike) .Chit Chit My...
