မင်းသဘောပါ မောင့်သက်လျာ [ Complete ]

- 18 - [ Zawgyi ]

(Zawgyi)

သူရတစ္ေယာက္ဒီေန႕ပိတ္ရက္မို႔အားေနသည္။ဒါ့အျပင္ေဝယံကသူနဲ႕အတူေလွ်ာက္လည္ရေအာင္လို႔ဆိုလာတာေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာထကာျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္လိုက္သည္။အရင္ေန႕ေတြဆို ေစာေစာမထတတ္တဲ့သူက ဒီေန႕ေတာ့မိုးေတာင္မလင္းခင္နိုးေနတာျဖစ္သည္။တစ္ညလုံးလဲအိပ္လို႔ကမရ။ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕အတူအျပင္ထြက္လည္ရမည့္အေရးကိုေတြးကာပီတိျဖစ္၍မဆုံးပင္။

Shirtအျပာႏုေရာင္ေလးနဲ႕အတူPantsအမည္းတစ္ထည္ကိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ခန့္သူရပိုင္ကသက္လ်ာလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနတာမ်ိဳး။ေထြေထြထူးထူးျပင္စရာမရွိတာမို႔အိမ္ေရွ႕ဖိနပ္စင္နားမွာထိုင္ကာခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ဖို႔ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ခဏၾကာေတာ့ ၉နာရီထိုးၿပီမို႔အိမ္တံခါးေတြပိတ္ကာ ေဝယံကကားမွတ္တိုင္နားမွာေစာင့္ေနဟုဆိုတာေၾကာင့္ မွတ္တိုင္သို႔သြားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။၅မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ကားအျဖဴေလးတစ္စီးကသူ႕ေရွ႕မွာရပ္လို႔လာၿပီး ကားထဲကလူကသူ႕ကိုလွမ္းေျပာသည္။

"လာေလ ပိုင္"

"အင္း"

တံခါးကိုဖြင့္ကာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကိုဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေဝယံကသူ႕အေပၚကအုပ္မိုးလိုက္ကာခါးပတ္ပတ္ေပးေနတာမို႔ ရင္ခုန္သံကအတိုင္းအဆမရွိခုန္လာရျပန္သည္။ထိုအခ်ိန္မ်က္စိေရွ႕မွာရွိတဲ့ဖိနပ္ဘူးေလးတစ္ခုကိုအၾကည့္ေရာက္သြားတဲ့သူရတစ္ေယာက္သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဝေယံအားခွင့်မတောင်းဘဲကြည့်လိုက်မိသည်။ခပ်နွမ်းနွမ်းကတ္တီပါဖိနပ်တစ်ရံကထိုဖိနပ်ဘူးလေးထဲမှဖြစ်သည်။အမြင်မမှားရင်သူဒီဖိနပ်ကိုကောင်းကောင်းသ်ိသည်။ဒါဟာသက်လျာရဲ့ဖိနပ်

"ေဝယံဒါကသက္လ်ာဖိနပ္မလား"

"အင္း ဟုတ္တယ္"

"ဒါနဲ႕ ဘာလို႔..."

"ကြၽန္ေတာ္သိမ္းထားတာ ပ်က္သြားတယ္ဆိုေပမယ့္လဲသက္လ်ာနဲ႕စေတြ႕ခဲ့တာကဒီဖိနပ္ေလးေၾကာင့္ေလ"

"ေအာ္"

ဟုသာသူရေျပာနိုင္ေတာ့သည္။ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းျဖစ္တဲ့အရာေလးကိုတန္ဖိုးထားၿပီးသိမ္းထားတာေပါ့။ရင္ထဲမွာဝမ္းနည္းစိတ္ေတြဝင္ေနေပမယ့္ သူ႕ေဘးနားကေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ၿပဳံးရယ္လို႔ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ဘာမွေတြးမေနေတာ့ဘဲလက္ထဲကဖိနပ္ဘူးေလးကိုေနရာတက်ျပန္ထားကာ ေဝယံအားေမးလိုက္သည္။