မင်းသဘောပါ မောင့်သက်လျာ [ Complete ]

- 21 - [ Zawgyi ]

(Zawgyi)

- တစ္ပတ္ခန႔္ၾကာေသာ္ -

အခ်ိန္အားျဖင့္မနက္၆နာရီထိုးၿပီျဖစ္သည္။ ေနထြက္ခါစျပဳခ်င္ေနတဲ့မနက္ေစာေစာမွာ ပုံမွန္အိပ္ရာေစာေစာထတတ္တဲ့သက္လ်ာတစ္ေယာက္ထုံးစံအတိုင္းႏွိုးလာခဲ့သည္။အရင္တုန္းကဆို ၿပဳံးၿပဳံးရယ္ရယ္နဲ႕မနက္ခင္းတိုင္း အိမ္ေရွ႕ကငွက္ကေလးေတြကိုအစာေကြၽးေနတတ္တဲ့သူကအခုတစ္ေလာမ်က္ႏွာေလးညွိုးကာတမွိုင္မွိုင္တေထြေထြႏွင့္ပင္။သစ္ခြပင္ေလးေတြကိုေရေလာင္းရင္းနဲ႕လဲတစ္ခါတစ္ေလ မ်က္ရည္ကက်ေနမိေသးသည္။

ခါတိုင္းလိုဘဲသူ႕အလုပ္ကဘဘႀကီးကိုဂ႐ုစိုက္ရမယ့္တာဝန္မို႔ဝတၱရားမပ်က္ကြက္ဘဲသူသြားသည္။ေမာင့္ကိုေန႕တိုင္းရွာေနေပမယ့္မေတြ႕ေပ။တစ္ပတ္ရွိၿပီေမာင္ ငါေမာင့္ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ေစာင့္ေနတာတစ္ပတ္ေတာင္ရွိၿပီ။ ေမာင္ကငါ့မ်က္ႏွာကိုမေတြ႕ခ်င္လို႔မ်ားတမင္ေရွာင္ေနသလားဘဲ။ဒီရက္ပိုင္းေမာင္ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနမလဲလို႔ေတြးၿပီးစိတ္ပူမိသည္။ဖုံးကြယ္ထားတဲ့အမွန္တရားရဲ႕အေၾကာင္းစုံကိုေမာင္နားလည္ေအာင္ရွင္းျပခ်င္ေသးသည္။အဲ့ဒါကိုမွလက္မခံေတာ့လဲ သူ႕ကံေပါ့။ႏွောင္းဦးသက္လ်ာဆိုတဲ့သူက အခ်စ္ခံဖို႔ေမြးဖြားလာတာမွမဟုတ္ဘဲ.....

"သက္လ်ာ"

"ဟင္"

"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ေရေတြကလွ်ံေနၿပီေလ"

သူရေျပာမွသာသက္လ်ာသတိရသည္။အေတြးမ်ားေနလိုက္တာ သစ္ခြပင္ေတြကိုေရေလာင္းတာမ်ားလို႔လွ်ံေတာင္က်ေနၿပီဘဲ။

"သက္လ်ာ ဒီကိုလာ"

"ဘာေျပာမလို႔လဲ"

"မင္းဒီလိုပုံစံျဖစ္ေနတာကိုငါသေဘာမက်ဘဴးသက္လ်ာ မင္းအခုလိုျဖစ္ေနတာငါ့ေၾကာင့္လို႔လဲခံစားရတယ္"

"မင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးသူရ ဒါကငါ့အမွန္တရားဘဲေလ မင္းတျခားသူကိုမေျပာျပလဲ ဒီကိစၥကတစ္ခ်ိန္သိမယ့္ကိစၥဘဲ ငါကဘယ္အထိဆက္ဖုံးကြယ္နိုင္မွာမို႔လို႔လဲ ေစာသိတာနဲ႕ေနာက္က်သိတာဘဲကြာမယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္မင္းကိုယ္မင္းအျပစ္မတင္နဲ႕"

သက္လ်ာကအိမ္ေရွ႕ကငွက္ကေလးေတြကိုၾကည့္ရင္းနဲ႕ေျပာေနသည္။မ်က္ရည္ေတြကက်ဖိဳ႕လက္တစ္ကမ္းသာအလို။ဒါကိုသူရသိသည္။သက္လ်ာကအခုသန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။တကယ္ေတာ့သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းေနတာပင္။