- 25 - [ Unicode ]

42.5K 3.4K 221
                                    


(Uni)

"မိဆွေ ​သက်လျာရှိလား"

"ခြံထဲမှာထင်တယ် မမဆု"

"အေးအေး"

ခြံထဲကိုဆင်းသွားလိုက်တော့နှင်းဆီပန်းပင်တွေကိုချိုးနေတဲ့သူအားဒေါ်ဆုလွင်တွေ့လိုက်ရတာနဲ့တစ်ပြိုက်နက် နှာခေါင်းကအလိုလိုရှုံ့သွားသည်။

"မင်းကိုငါပြောထားတဲ့ကိစ္စရဲ့အဖြေကဘယ်လိုရှိလဲ နှောင်းဦးသက်လျာ "

နောက်ထံပါးမှပြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မောင့်မေမေပင်။စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့မျက်နှာကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းကာ သူ့ရဲ့အဖြေကိုပြောရတော့မည်။တစ်နေ့လုံးတစ်ညလုံးသေချာစဉ်းစားပြီးချမှတ်ထားတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်မို့ သူပြင်မှာမဟုတ်။

"စိတ်မကောင်းပေမယ့် သက်လျာအန်တီဆုပြောသလိုမလုပ်နိုင်ဘူး"

"ဟက်! အေးပေါ့ငါပေးတဲ့ငွေလောက်တော့မင်းကဘယ်ယူမလဲ ငါ့သားကိုအပိုင်ဖမ်းပြီးသူ့အမွေတွေအကုန်ယူမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား မင်းအကြံကသိပ်ကိုကြီးတာဘဲ အဆင့်မရှိတဲ့လူကငါ့သားအနားကပ်ပြီး ရွေနားကပ်ရောင်ကြောင့်ပါးပြောင်ချင်နေတာ"

မောင့်မေမေ့ရဲ့ထိုးနှက်တဲ့စကားလုံးများကိုပြန်လည်မတုံ့ပြန်ဘဲသက်လျာလက်သီးသာတင်းတင်းဆုပ်ထားမိသည်။သေသေချာချာစဉ်းစားပြီးချထားတဲ့သူရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြန်ပြင်ဖို့ရာစိတ်ကူးတစ်စက်ကလေးမှမရှိ။မာမာထန်ထန်ဖြင့်ပြောနေကာ အလိုမကျတဲ့အကြည့်တွေဖြင့်ကြည့်ကာပြောနေတာမို့ဒေါ်ဆုဆုလွင်အား သက်လျာနဲနဲတော့ကြောက်ပါသည်။ဘယ်လိုဘဲဖစ်ဖြစ်သူကဒီအိမ်ရဲ့သြဇာရှိတဲ့သူအပြင်သူရဲ့အလုပ်ရှင်လဲဟုတ်သည်လေ။

"သက်လျာကအဲ့လိုလူစားမျိုးမဟုတ်ဘူး အန်တီဆု"

"အဲ့ဒါကတော့မင်းကိုယ်မင်းဘဲသိမှာပေါ့ ဒီမှာငါတစ်ခါထည်းပြောလိုက်မယ် မင်းကိုအခွင့်အရေးပေးပြီးသွားပြီ ငွေမယူချင်လဲရတယ် ငါကတော့မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့မင်းနဲ့ငါ့သားကိုလုံးဝလက်မခံနိုင်ဘူး အဲ့ဒီတော့မင်းငါ့သားအနားကထွက်သွားအောင်ငါလုပ်မှာ စောင့်ကြည့်လိုက်!!"

မင်းသဘောပါ မောင့်သက်လျာ [ Complete ] Where stories live. Discover now