Ontplof mijn ziel, verlaat mijn hoofd, verkruimel mijn hart, zoals je altijd hebt gedaan. verander grond in water , verdrink mij in jouw tranen, of die van mij door jouw woorden. steek mij met bladeren, bind mij vast aan die kale boom, sla mijn verdriet uit mij, door jou. pak mijn adem af , verstop het in de takken vermoord mij soms , als ik weer huil om jou. veracht mijn lichaam, verbrand het met stenen, wees een holbewoner als je mij hoort praten, eet mij op als je mij hoort lachen. ik wil niet ademen in een wereld waarin jij ook ademt . ik wil niet lopen op grond waarop jij hebt gelopen, met haar, of haar, of haar niet mij. ik wil de wind niet voelen op mijn huid die jij ook voelt. soms schreeuw ik woorden in de wind , ik hoop dan dat ze jou kant op waaien; HOOR JE MIJ SCHREEUWEN VAN LAST. Ik veracht de dag dat ik jou ben tegengekomen. rende ik maar weg toen ik hoorde dat jij van zwemmen hield. ik wil nooit meer de zee in , de oceaan geeft niks om mijn tranen die er bij vallen. jij bent de oceaan en ik de chaos en jij bent de zon en ik zal ontploffen als ik dichterbij jou kom. jij bent mijn verdriet, mijn angst mijn levenloze lichaam jij bent de chaos die van mij chaos maakte. jij bent de reden waarom jij alles bent voor mij
