Mag ik vertrekken, want ik ben verdwaald. Laat me zien waar ik heen moet gaan, want alles lijkt het zelfde. Ik loop langs gezichten met zielen, en zielen zonder gezichten. En er zijn er miljarden van. Wie ben ik dan? Als iedereen al iemand is, wat kan ik nog zijn? Mezelf, maar wie ben ik dan? Ze lopen langs me, onbekende gezichten, zielen die huilen, doordat het gedwongen wordt te participeren aan het hedendaagse leven. Pijn. Ik ben een onbekende, net zoals iedereen. Dat is waarom we het zelfde zijn.
