En ik verdronk in iets wat ik leven noemde. En ik creëerde de pijn zelf. En ik hield van denken, maar gedachtes hielden niet van mij. En ik wou houden van, maar houden van deed pijn. En ik wou geloven dat je om me gaf, maar ik geef niks om mezelf dus waarom zou jij?
En ik wou verloren raken, omdat ik me verdwaald voel. En verloren zou beter zijn dan verdwaald. Want als verdwaalde zoek je nog, maar ik ben uitgezocht. Want ik heb jaren gezocht naar iets, waarvan ik niet weet wat het is. Dus nu ben ik liever verloren dan verdwaald.
Vind me, vraag ik mezelf. Vind me en laten we leven. Maar ik heb het laten waaien, en kijk nu zweverig naar het leven. En voel me zweverig als ik denk. En ik ben niet met mijn gedachtes hier. Zo zweverig als ik ben. En ik begin op mijn vader te lijken. En ik ben bang dat ik word, word zoals hij geworden is. Te zweverig om te leven, en dan verlaten.
