TOPRAK.

TOPRAK. -29-

MERHABA...

BU SEFER BİR DEĞİŞİKLİK YAPIP BORANIN AĞZINDAN BİR BÖLÜM EKLİYORUM.SİZDE BİR DEĞİŞİKLİK YAPIP YORUM YAZIN LÜTFEN :) OY KULLANMAYI DA UNUTMAYIN.UZUN DEĞİL AMA YAYIMLAMAK İSTEDİM.

UMARIM BEĞENİRSİNİZ...

İYİ OKUMALAR... :)

————

*****BORA'NIN AĞZINDAN*****

'Bana birilerini gönder.Yardım gerek.Hemen.'Yerde cansız yatan adamın bedeninin başında Ali ile konuşuyordum.Hakan şerefsizinden intikam almam için bana yardım ediyordu.Babamda öldükten sonra ne yapacağımı bilmeden Hakana saldırmanın yollarını arıyordum.Ali beni buldu ve bana yardım etmeye başladı.Maddi olarak çok yardımı dokunuyordu.Zaten başkada bir bok yaptığı yoktu.

'Adam öldü mü?Emin misin?'Ali'nin saçmalıklarıyla telefonu elimde sıktım.Beyninin yerinde jöle olmalıydı.

'Saçmalamayı kes.Sana ne diyorsam onu yap.'Dedim ve telefonu suratına kapattım.Birde onunla uğraşamayacaktım.Şu an başımda bir ceset ve bir çocuk vardı.Korkudan ölmek üzere olan bir çocuk.Daha fazlasına ihtiyacım yoktu.

Yaslandığım yerden duvardan destek alarak doğrulmaya çalıştım.Az önce olanlar aklıma geldikçe suratımı parçalamak istiyordum.Nasıl ona dokunmaya cesaret edebilirdi?Ya sesini duymasaydım?Ya yetişemeseydim?Kafamdaki kötü düşünceleri atmaya çalıştım.Ona zarar gelmesine izin vermeyecektim.Kimse onu benden alamayacaktı.Ona alışmıştım ve onunda beni bırakıp gitmesine izin vermeyecektim.Ben yaşadığım sürece yanımda olmaya mahkumdu.Artık bu onun elinde değildi.

'Toprak?'Diyerek ona baktım.Ama o beni duymadan hala dış kapının hemen önündeki büyük alanda,yerde yatan adamın açık gözlerine bakıyordu.O zayıftı.Ona verdiğim silahı şu pisliğin ona zarar vereceğini bildiği halde kullanmamıştı.İçime dolan öfkeyle ona bunun hesabını sormak istedim ama korkudan yaprak gibi titreyen bedeni beni bundan alı koyan tek şeydi.

Derin bir iç çekerek yanına yavaşça oturmaya çalıştım.Bu sikik yaralanma olayı da tam zamanında olmuştu.Bir kez daha Keremi bulup dayaktan öldüreceğime yemin ettim.Piç kurusu.

 FLASHBACK -YEDİ SAAT ÖNCE

Elimde silah kapıya doğru giderken aklımdan onlarca ihtimal geçiyordu.Hakan şerefsizi gelmişse ne yapacağımı kestiremiyordum.İçimden onu ölesiye dövüp,ona tüm acıları çektirip öldürmek geliyordu.Ama o elimden bu kadar kolay kurtulamayacaktı.Çöktüğünü görmeye kararlıydım.

Kapının önüne gelip dış kapıya takılı olan kameradan kimin geldiğine baktım.Kerem?Sinirle ellerimi saçlarıma gömdüm.Bu köpeğin yine ne işi vardı burada?Ölmeye kararlıydı anlaşılan.Silahı salona geri gidip masanın üzerine koydum.Yanımda olması iyi değildi.Her an onu öldürebilirdim.Ama bu ihtimali her düşündüğümde aklıma Toprağın sözleri geliyordu.Annemin benden nefret etmesi...Bunu düşünmek bile içimi ürpertiyordu.