TOPRAK.

TOPRAK. -3-

MERHABA.YENİ BÖLÜMLE BİRLİKTE GELDİM.BEN YAZIYORUM AMA UMARIM OKUYORSUNUZDUR.OKUYANLAR LÜTFEN YORUM VE VOTE!  :) GERÇEKTEN GÖRÜŞLERİNİZE ÇOK İHTİYACIM VAR.HATALARIMI GÖRMEMDE YARDIMCI OLUN.BİRDE RİCA EDİYORUM HİKAYEMİ ÖNERİN.YAZIM HATALARINI DA AFFEDİN.UMARIM BEĞENİRSİNİZ.SUSTUM. :)

        O eve girdikten sonra uzunca bir süre arkasından baktım.Kapı açıktı.Söyledikleri sözler kafamın içinde dönüp duruyordu.Sanırım başka birisi bana bunları söyleseydi yüzüne koca bir kahkaha atardım.Ama onun bakışları,ses tonu ve bakışları beni korkutuyordu.Gözlerindeki kararlılık beni korkutuyordu.Nasıl olurda ona KENDİ İSTEĞİMLE yardım edeceğimden bu kadar emin olurdu?Beni kaçırarak buraya getirmiş biri olarak bu düşünce yapısı oldukça saçma oluyordu.Bana birşeyleri zorla yaptıracağından bahsetmiyordu.Ona kendi irademle yardım edeceğimi dile getiriyordu.O karşı alana saldırırken benim onu koruyacağımı söylüyordu.Onun için bir çeşit kalkan olacağımı ima ediyordu.İstediği gibi yönlendirebileceği bir oyuncak...

        Peki nasıl oluyorda benle kendisini aynı tarafta görüyordu.Babamdan nefret ettiğini açıkca dile getirdi.Hemde oldukça net bir şekilde.Gerçi babamı kim severdi?Benim bile ona olan duygularım genelde nefret oluyordu.Babamın bana karşı olan hareketleri ve hakaretleri genelde benim sevgi ve nefret arasındaki o ince çizgiden karşı tarafa geçmeme sebep oluyordu.Yanında çalışan insanlarada kızına sergilediğinden aşağı kalan bir tutum sergilemediğine emindim.Onu kaç kere şöföre vururken görmüştüm.Ben ona katlanıyordum çünkü onun kızıydım.Ama asla çalışanlarımızın neden bu duruma karşı sabır gösterdiğini anlamadım.Kim herzaman rencide edilmek ister ki!Ben olsaydım ülkedeki işsizlik oranını umursamadan işi bırakırdım.

        Etrafıma bakındım ve sanki birden bir mucize olacakmışda bir ev dikilecekmiş gibi bir kez daha çevreye göz gezdirdim.Burası kelimenin tam anlamıyla bir dağ başıydı.Hemen önünde çimenlerde oturduğum ev lüks bir yapıdaydı.Aynı şekilde bahçeside bakımlıydı.Bu bahçeyle birisinin ilgilendiği açıktı.Sanırım okulumun olduğu çevreye karşı bir haksızlık yapmıştım.Allah aşkına barı o yoldan birkaç tane araba geçerdi!Burdaki yol ise topraktı ve oldukça kıvrımlıydı.Benim gözlerimin gördüğü kadarıyla sonunda herhangi bir yerleşim alanı görünmüyordu.Eğer o tarafı bu kadar küçük görüyorsam muhtemelen kilometrelerce uzaktaydı ve buda benim kilometrelerce yürüsem bile hiç bir yere varmayacağımı belli ediyordu.Babamın gelmesini beklemekten başka bir çarem yoktu.Çokran gelmesi gerekirdi.Yarım saat sonra evi arayıp benim gelmediğimi öğrenince beni azarlamak için eve gelmiştir.Başıma birşey geldiğini anlaması zor olmamıştır.Ondan deli gibi korktuğumu biliyordu.Gerçi şuan Bora denen adamdan daha fazla korkuyordum.Buda benim için bir ilkti.Birisine karşı babamdan duyduğumdan daha fazla bir korku beslemek benim için şaşırtıcıydı.Umarım bir an önce gelip beni bu cehen-

        ''Eve girmeyi beceremeyecek kadar salak olamazsın.''Sanırım çenem kırılmasaydı korktuğumdan dolayı titrerdi.Çünkü resmen kükrüyordu.Ama sırtıma vurduğu darbeyle öne doğru düşüp çenemi çarpmıştım.Aniden nerden geldiğini anlamadığım cesaretle ayağa kalktım .

        ''Ne yapıyosun sen?!Sen ne cürretle bana varursun!Nerden alıyorsun bu cesareti!''Boğazımı yırtarcasına bağırıyordum.Benden bu tepkiyi beklemediği için gözlerinden bir anlığına geçen şaşkınlığı gördüm.Ama hemen yerini öfkeye bıraktığı için şüphe duyuyordum.Karşımdakinin kim olduğu fark etmez,kimsenin bana fiziksel bir acı çektirmesine izin vermezdim.Zaten ruhsal olanlarla başım yeterince dertteydi!

        ''Sen bana biraz önce bağırdın mı?Bana?''Dişlerini sıkarak konuşuyordu.Ama ne yazık ki ben bunu umursamayacak kadar sinirliydim.

        ''Etrafta senden başka birisimi var?Zeka seviyesi bunu anlamaya yetmeyecek birimi bana biraz önce salak diyordu?''Yüzümde rahatsız edici bir gülümseyle alay ederek konuşuyordum.Ağzımı kapatmamla öne doğru atılıp saçımı eline dolaması bir oldu.Beni sürükleyerek eve doğru çekiyordu.