TOPRAK.

TOPRAK. -33-

MERHABA...

BU BÖLÜMÜ BEN SEVDİM.UMARIM SİZDE SEVERSİNİZ.YENİ BÖLÜMÜN HEMEN YAYINLANMASINI İSTİYORSANIZ OY KULLANIN LÜTFEN.YORUM YAZMAYI DA UNUTMAYIN.

İYİ OKUMALAR...

########################################################################

Beynim ve vücudum arasında bir bağlantı bulamıyordum.Buradan kaçmak istiyordum.Nasıl yapacağımı bilmiyordum ama istiyordum.Burada babamın karşısında parmak uçlarıma kadar titremekten başka her yerde olmak istiyordum.Babamın nefretle bakan gözlerini istemiyordum.Aslında ben onu istemiyordum.

"Toprak?"Babamın ürkütücü sesiyle bir şey demek için ağzımı araladım.Ama söyleyebileceğim tek bir şey bulamıyordum.Beynimde bir çok kelime dolanıyordu ama hiç biri anlamlı bir cümle oluşturamayacak kadar birbirinden farklıydı.

"Sen Toprak'ı tanıyor musun Hakan amca?"Denizin sesiyle ona döndüm.Bir bana bir babama bakıyordu.Kafasının karıştığı belliydi.Babam yavaş adımlarla yanıma geldi.Arkasında Denizin babası olduğunu düşündüğüm adamda bana doğru ilerliyordu.Babam önümde durduğunda bir elini belime attı ve beni kendi yanına çekerek Denize doğru çevirdi.Yüzünde sahte bir gülümseme vardı.Ama bu gülümsemeye sahte diyebilmeniz için benim gibi onunla yıllarca yaşamanız gerekirdi.Şu an sinirliydi.Bunu görüyordum.Ama sadece ben görüyordum muhtemelen.

"Kızımla tanışmışsın Deniz."Denizin yüzünü şok dev bir dalga gibi vururken ben babamın ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum.Neden her şey normalmiş gibi davranıyordu?

"Toprak mı?İnanmıyorum.Tesadüfe bak."Babamın arkasındaki adam bana doğru gelip sarıldı.Onun elleri vücudumu bulduğu zaman beynimde bir cümle yankılanmaya başladı.Onlar annemin katilleriydi.Onlar Boranın annesinin katilleriydi.Onlar katildi.

Adam benden ayrıldığı zaman yüzünde sevecen bir gülümsemeyle suratımı inceledi.

"Ne kadar büyümüşsün.Deniz sen nereden tanıyorsun Toprağı?"

"Okuldan.Kuzeniyle birlikte bizim okulun kulüplerine üyeler."Kuzenim?Benim kuzenim Keremdi değil mi?

"Demek kuzeniyle?"Babamın sesindeki tını bir kez daha vücudumu sarstı.

"Hakan neden kızının Antalya da olduğunu söylemedin?"Babam onlara bir şey söylememişti.Bu belliydi.

"Bilikte gelecektik aslında ama benim işim çıkınca onunla kuzenini önden gönderdim.Ben gelince birlikte ziyarete gelecektik zaten.Alınganlık etme Ahmet."

"Öyle olsun.Hadi yemek yiyelim."Adının Ahmet olduğunu öğrendiğim adamın sorusuyla babam belimdeki eliyle beni büyük yemek masasına doğru itmeye başladı.Buradan hemen çıkmam gerekiyordu.

"Aslında ben gitsem iyi olacak.Kendimi iyi hissetmiyorum.Kusura bakmayın lütfen."Dedikten sonra hiçbiriyle göz göze gelmemeye dikkat ederek arkamı dönmeye çalıştım ama babamın belimdeki elinin yaptığı sert baskıyla kımıldayamadım bile.