Nirvana Faith Devon, a breathing corpse who's not afraid of death, was ordered by the Devon family to enter a school called "Dark Shadow Academy."
Unveiling the truth about 'Dashacad,' her dead eyes didn't show any fear. With all the deadly and bloo...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⚜| 𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁𝟹𝟸 |⚜
"Caught in the Middle"
SARIAH
I stabbed the guy in the eye and buried my knife to his fucking face even more. I stepped on his mouth when he's about to scream and placed my elbow on my leg, looking at him.
"Nagawa mo pa talagang humarang sa dadaanan ko, huh? I guess, you don't know who I am," seryoso kong sabi.
Binunot ko na ang kutsilyo bago hinawakan ito sa buhok para ibangon at iharap siya sa akin. Hindi ko alam kung buhay pa ba o ano. Naghihingalo siguro. Halos tumagos na ang kutsilyo ko sa likod ng ulo niya kanina. Tch, mabuti nga.
"Nagresearch ka kasi dapat muna bago magyabang dito sa Dashacad. Ayan tuloy, 'di ka na sisikatan ng araw," nakangisi kong sabi bago binitawan at hinayaang bumagsak sa sahig ang duguan niyang pagmumukha. "Stupid."
Nang bumaling naman ako sa mga kasama niya, para silang nanigas habang nakatitig sa walang-buhay na katawan ng lalaki. Tinaasan ko sila ng kilay bago lumapit sa kanila. Dahan-dahan naman silang umatras.
"Listen, newbies..." I said and crossed my arms. "This is not a place for your cheap plays, so keep your head low. I don't care if you're all criminals who scare the hell out of people..." I gave them a scary smile and even grabbed the shoulder of the person in front of me. "Pero ibahin niyo kami. We are worse than you... probably, the worst." I tapped his shoulder and looked at everyone of them. "Know your place, you hear me? Because if you don't..." Itinuro ko ang bangkay sa likuran ko. "You might as well end up like that. If you came here to play, someone behind your back will bite you to death. You came here to stay alive, remember that. Because that's the only way for all of you to survive."
Habang nag-eenjoy ako sa pagsesermon sa mga baguhan, napansin ko naman ang isang babaeng walang-emosyong nakatingin sa akin. Dahil doon, agad kong hinawi ang mga peste para puntahan siya.
"Nirvana!" masaya kong tawag sa kaniya bago isinabit ang kamay sa braso niya. "Did you miss me? I missed you!"
"We saw each other at the mansion," walang-emosyon niyang tugon.
"I know, but I missed you pa rin," nakangirit kong sabi.
Napatingin naman ako sa likuran namin nang biglang lumabas do'n si Void. Kinakamot niya ang ulo habang nakatingin sa kung saan kaya sumilip ako sa classroom nila. Nando'n si Rage, nakahalukipkip, at kunot ang noo.
"Rage! Ano na? Tara na sa cafeteria!" pag-aakit ko sa kaniya pero hindi niya ako pinansin.
"It's no use, he's not in the mood," ani Void at napabuntong-hininga. "Kanina pa 'yan. Hindi ko nga rin alam ang dahilan pero..." Tumingin siya kay Nirvana at inginuso ito. "Pareho sila."
