Nirvana Faith Devon, a breathing corpse who's not afraid of death, was ordered by the Devon family to enter a school called "Dark Shadow Academy."
Unveiling the truth about 'Dashacad,' her dead eyes didn't show any fear. With all the deadly and bloo...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⚜| 𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁𝟷𝟸 |⚜
"Into the Woods"
VOID
Ugh, sarap.
Nakapikit lamang ako rito sa balkonahe habang dinadamdam ang hangin. Matapos ang ball na 'yon, may kung ano talagang bumabagabag sa isipan ko. Maya't maya ang pag-flash ng itsura ni Nirvana sa isip ko, fuck. Masyado na talaga akong nagtatagal sa pagkuha sa kaniya. Tibay ng harang niya tsk.
May narinig naman akong kumatok sa pinto kaya agad ko 'yong pinagbuksan. It was Sariah with her arms crossed.
"Doshite?" tanong ko.
"Your mom called me," aniya.
I paused for a moment before I gave her a fake smile. "Tell her to stop bothering me."
She stared at me for a while and a sigh came afterwards. "K, bye."
I watched her leave before closing the door. I sighed as I went to my bed, spacing out. I looked at my phone when it started vibrating and saw her number. I told her already, I won't pick up.
"I'm sick of this," napapagod kong sambit.
Napagdesisyunan kong bumaba na para maghanap ng kakainin. Humihikab pa ako habang nag-uunat nang bigla kong makita si Nirvana sa kusina. Napatigil ako nang ilang segundo hanggang sa napansin niya ako.
"N-nirvana!" Kumaway ako. "Good morning!"
Tumango lang siya at nagpatuloy nang kumain. Medyo gulo pa ang buhok niya, mukhang bagong gising, pero ewan ko ba, ang attractive niya. Sinundan ko pa ang ginawa niyang galaw nang inayos niya ang ilang hibla ng buhok pabalik sa likod ng tenga niya. Ilang saglit pa'y tumingin ito sa akin kaya napaayos ako.
"Uhm, nasaan si Ms. Dynamite?" tanong ko.
"Garden," tipid nitong sagot kaya napanguso ako.
Hinila ko ang upuan sa tabi niya at doon umupo. Nakahalumbaba ko siyang pinanood kumain hanggang sa tingnan niya ulit ako. I smiled at her when she put her spoon down and crossed her arms.
"What do you need?" she asked.
Umiling ako. "Wala naman. I just want to watch you eat."
"Do you think, I want to be watched?"
Umiling ako. "I don't think so," nakangiti kong sagot.
