[ ICU ROOM ]
"ខ្ញុំចង់ចូលទៅមើលនាង" ជីមីន
"សុំទោសលោក, លោកមិនអាចចូលទៅខាងក្នុងបាននោះទេ" Nurse
"តែនាងជាភរិយាខ្ញុំ" ជីមីននិយាយទាំងអួលដើមក
"ជីមីន" ណាមជុនមកចាប់ស្មាប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន
"លោកអាឈរមើលតាមកញ្ចក់ពីខាងក្រៅនេះបាន... ពួកយើងមិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យលោកចូលទៅខាងក្នុងទេព្រោះខ្លាចអ្នកជម្ងឺឆ្លងមេរោគពីខាងក្រៅ" Nurse
"ខ្ញុំគ្មានមេរោគអីទេ ... ឲ្យខ្ញុំចូលទៅ ..." ជីមីន
"កុំចូលអី... បន្តិចទៀតនាងនិងដឹងខ្លួនហើយ" ជេហូប
"ពួកយើងអាចឈរមើលនាងពីខាងក្រៅនេះបាន" ជុងគុក
"មើលទៅនាងប្រហែលឈឺចាប់ណាស់ហើយ... មើលឧបករណ៍គេបំពាក់ទៅ... ច្រើនណាស់" ជីមីននិយាយបណ្ដើរស្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកបណ្ដើរដោយសារតែឃើញមនុស្សដែលគេស្រលាញ់ត្រូវដេកស្ដូកស្ដឹងមិនដឹងខ្លួនបែបនេះ
"នាងគ្រាន់តែសន្លប់ដោយសារជាតិថ្នាំប៉ុណ្ណោះបងកុំបារម្ភអី" ជុងគុកមកទះស្មាបងប្រុសខ្លួនតិចៗជាការលួងលោម
"ឯងសំណាងហើយដែលបានមើលឃើញនាងគេងបែបនេះ... តែបងវិញមិនបានឃើញនាងគេងដូចឯងទេ... បងក្រោកមកវិញបងឃើញតែផ្នូររបស់នាងបាត់ទៅហើយ..." ជីននិយាយចប់ក៏ទម្លាក់ទឹកមុខចុះដែលបញ្ជាក់ថាខ្លួនកំពុងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង
"ពួកយើងទៅផ្ទះសិនទៅ... ឯងនៅទីនេះក៏មិនបានការអ្វីដែរ.... ចាំពេលនាងប្ដូរទៅបន្ទប់ជម្ងឺទូទៅចាំឯងមកកំដរនាង" ថេយ៉ុង
"មែនហើយ... ទីនេះមាន nurse ចាំមើលថែហើយ... បើអាការៈនាងមិនស្រួលគ្រូពេទ្យនិងទាក់ទងទៅយើងហើយ" យ៉ុងគី
"បងគួរតែទៅរកមនុស្សដែលជាមេបញ្ហាវិញល្អជាងនៅមើលនាងគេងបែបនេះដែរ" ជុងគុកឱនមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកអ្នកកម្លោះដែលធ្វើឲ្យពេលនេះជីមីនមានកំហឹងពេញខ្លួនដូចជាត្រូវភ្លើងមកដុតភ្លាមៗអញ្ចឹង
"មែនហើយ... នៅទីនេះអត់ប្រយោជន៍ទេ" ជីមីនក៏ដើរចេញទៅមុនបាត់ទៅឯសមាជិកផ្សេងទៀតក៏សួរជុងគុកទាំងឆ្ងល់
YOU ARE READING
CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]
Romance"បងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយអូនមានជម្ងឺឈឺស្កាត់យ៉ាងណាក៏បងព្រមនៅក្បែរថែរក្សាអូនហើយនិងមើលថែអូន ទុកអូនឲ្យដូចជាព្រះនាងម្ចាស់របស់បងតរៀងទៅ..." ជីមីនបុរសសម្ដីផ្អែមកំពុងនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយផ្អែកស្មាខ្លួននៅពេលដែរអ្នកទាំង២កំពុងអង្គុយមើលថ្ងៃរៀបនិងលិចន...