[•••Incheon Airport•••]
"ម៉ាក់... ប៉ា... កូនលាសិនហើយ... បងប្រុសដូចគ្នា... " លីលី
"កូនស្រី... កូនត្រូវរស់នៅឲ្យសប្បាយរីករាយលឺទេ???" ម៉ាក់លីលី
"ប៉ាបានឃើញជីវភាពកូនហើយប៉ាទុកចិត្តហើយ... "
"ឯងត្រូវរស់នៅឲ្យបានល្អលឺទេ??? ពេលឈឺឆាប់លេបថ្នាំឬទៅពេទ្យលឺអត់??? កុំបារម្ភពីប៉ាម៉ាក់អី... នៅខ្មែរមានបងប្រុសហើយ... " បងប្រុស
"បងប្រុស... ខ្ញុំលឺហើយ... ខ្ញុំនិងព្យាយាមរស់នៅឲ្យល្អនិងមើលថែសុខភាពឲ្យល្អបំផុត..." លីលីយំបណ្តើរអោបបងប្រុសខ្លួនបណ្ដើរ
"កូនស្រីល្អ..." ប៉ាម៉ាក់របស់លីលីក៏មកអោបកូនស្រីដូចគ្នា
"បើគេហ៊ានក្បត់ឯង... ឯងត្រូវត្រលប់ទៅផ្ទះយើងវិញលឺអត់ប្អូនស្រី... ផ្ទះយើងនៅបើកទ្វារចាំទទួលឯងគ្រប់ពេល" បងប្រុសលីលីយកដៃអង្អែលក្បាលប្អូនមួយសន្ទុះអ្នកទាំង៤ក៏ដល់ពេលលាគ្នាពិតប្រាកដ... សម្លេងរបស់បុគ្កលិកនៅប្រលានយន្តហោះក៏បានបន្លឺឡើង... គ្រួសាររបស់លីលីក៏បាននាំគ្នាអូសវ៉ាលីចេញទៅចោលនាងក្រមុំដែលកំពុងឈរយំលាទាំងទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់...
------------------------
#ម៉ោង៩យប់
*ក្រាក...ក្រឹប...*
"អូនសម្លាញ់បងមកវិញហើយ..." ជីមីនក្រលេកទៅក៏បានឃើញភរិយារបស់ខ្លួនបានគេងលក់បាត់ទៅហើយ...
"នាងគេងហើយ??? នេះទើបម៉ោង៩យប់ទេ... ហេតុអីក៏ឆាប់គេងបែបនេះ??? អូ... ព្រឹកមិញនាងទៅមន្ទីរពេទ្យ... ឯណាលទ្ធផលពិនិត្យសុខភាពនោះ!!! " ជីមីនបានដើររកក្រដាស់ពិនិត្យសុខភាពនោះពាសពេញបន្ទប់នៅតែមិនឃើញក៏ផ្អាកការរករួចក៏ទៅសម្អាតខ្លួនអាងនិងគេង...
៨ម៉ោងក្រោយមកលីលីបានភ្ញាក់ពីដំណេករួចក៏លុបលាងមុខតម្រង់ទៅចង្ក្រានបាយតែម្នាក់ឯង...
#ម៉ោង៥:១០នាទីព្រឹក
"បងសម្លាញ់... ក្រោក... ព្រឹកហើយ..." លីលី
"ម៉ោងប៉ុន្មានហើយណឹង???" ជីមីនភ្ញាក់ទាំងនៅមមីមមើនៅឡើង
"ម៉ោង៥ជាងហើយ... ក្រោកមកយើងចេញទៅហាត់ប្រាណជាមួយគ្នាល្អទេ???"
លីលី
YOU ARE READING
CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]
Romance"បងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយអូនមានជម្ងឺឈឺស្កាត់យ៉ាងណាក៏បងព្រមនៅក្បែរថែរក្សាអូនហើយនិងមើលថែអូន ទុកអូនឲ្យដូចជាព្រះនាងម្ចាស់របស់បងតរៀងទៅ..." ជីមីនបុរសសម្ដីផ្អែមកំពុងនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយផ្អែកស្មាខ្លួននៅពេលដែរអ្នកទាំង២កំពុងអង្គុយមើលថ្ងៃរៀបនិងលិចន...