Zaw
ေျဗာင္နိုးထလာရသည့္ေန႔ေတြဟာ သာမန္နံနက္ခင္းေတြလို
ေျခာက္ကပ္ကပ္ေပ။တစ္စြန္းတစ္စက်န္ေနေသးတဲ့ ရင္ထဲက ေႏြးေထြးမႈလိႈင္းေလးဟာ အခန္းေထာင့္နားက မီးအားနည္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ မီးအိမ္ေလးလို ေပ်ာက္တစ္ခ်က္မေပ်ာက္တစ္ခ်က္နဲ႔။
မေန႔ညကထိ တေမ့တေမာေငးၾကည့္မိတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ရဲ႕ ခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာမ်က္နွာေနရာမွာ ယခုေတာ့ ႀကီးမားလြန္းတဲ့ မီးဆိုင္းႀကီးခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ မ်က္နွာက်က္ႀကီးကိုသာ အထီးက်န္စြာျမင္ေတြ႕ေနရတယ္။
တစ္ဆက္တည္း ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့လည္းမေန႔ညက အၾကင္နာေႏြးေႏြးဟာ ယခုထိ ေျဗာင့္နႈတ္ခမ္းရဲရဲေပၚမွာ ခံစားမိတုန္းပဲ။မေန႔ညက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က အခန္႔မသင့္လို႔ မူးေနၿပီးအခန္းမွား၀င္ခဲ့သည္တိုင္ ဘာေၾကာင့္ေျဗာင့္ကို အၾကင္နာေႁခြခဲ့သလဲ ေမးခြင့္မရွိတဲ့ အေျခအေနမွာ ေျဗာင္သိလိုက္ရတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေနာက္မွာၿမိဳသိပ္ေနရံုပဲ တတ္နိုင္တယ္။
ရင္ခုန္သံသဲ့သဲ့ကို ဆူေငါက္ရင္း ဘာမွမျဖစ္သလို ေက်ာ္သြားဖို႔ ေျဗာင္ရင္နာနာနဲ႔ပဲဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။အတန္တန္တားေနပါရက္နဲ႔ နွလံုးသားဟာအလိုက္မသိစြာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေအာက္မွာ က်ရွံးခဲ့ပါရဲ႕။
တစ္ကိုယ္ေရးသန္႔စင္ျခင္းကို ျပဳမူၿပီးေတာ့ တေယာအိတ္ကိုကိုင္ရင္း ေျဗာင္က အိမ္ေတာ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္း၀ဆီထြက္လာခဲ့တယ္ဂီတကို ခ်စ္ျမတ္နိုးသူ ေျဗာင္ဟာ မနက္တိုင္း မၿငီးမျငဴ ေတးဂီေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြကို နွစ္သက္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္နဲ႔ေတာ့ အႀကိဳက္ခ်င္းတူေနပါရဲ႕။
ေျဗာင့္ဘ၀မွာ ဂီတေတြကို ခ်စ္ျမတ္နိုးမယ္။တေယာသံစဥ္ေတြၾကားဘ၀ကိုအပ္မယ္။အပူပင္ကင္းတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးထဲမွာ
ကမ္းရိုးတမ္းတစ္ေလ်ွာက္ တေယာသံေတြနဲ႔ပဲ ဖံုးလႊမ္းေစခ်င္တယ္။ေနာက္ၿပီး အကိုျဖစ္သူကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစခ်င္တယ္။
ဒါ ေျဗာင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ သူ႔ဘ၀ေလးျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုက မရည္႐ြယ္ပါပဲ တိုးလာခဲ့တယ္။ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို ခိုးေငးဖို႔ဆိုတဲ့ အလုပ္ေပါ့။
ဒီလိုသာဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ဟာ တစ္ညတည္းနဲ႔ ေျဗာင္ရဲ႕ တေယာေတြထက္ ျမတ္နိုးရတဲ့ အရာျဖစ္သြားနိုင္တယ္။
YOU ARE READING
𝑽𝒊𝒐𝒍𝒊𝒏 𝑰𝒏 𝟏𝟗𝟔𝟎 //𝘊𝘩𝘢𝘯𝘉𝘢𝘦𝘬//[COMPLETED]
Fanfiction~မြို့တော်၀န်ကစကားနာခံတတ်ပြီး ထားရာနေစေရာသွားတဲ့အရုပ်ကလေးတွေကိုဆို သိပ်သဘောကျတာလေ...~ ~ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ကစကားနာခံတတ္ၿပီး ထားရာေနေစရာသြားတဲ့အရုပ္ကေလးေတြကိုဆို သိပ္သေဘာက်တာေလ.....~
![𝑽𝒊𝒐𝒍𝒊𝒏 𝑰𝒏 𝟏𝟗𝟔𝟎 //𝘊𝘩𝘢𝘯𝘉𝘢𝘦𝘬//[COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/291515829-64-k549706.jpg)