အခန္း(၁၂)

387 42 3
                                    

ဘုန္းမာန္မိုးကိုေခၚၿပီးပါတီကေနျပန္လာသည္။ကားေပၚတြင္ဘုန္းမာန္ငူငူႀကီးထိုင္ေနမိသည္။
ေဘာျပားေလးရင္ဘတ္ကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ကိုင္ၾကည့္လို႔မျဖစ္ဘူး။ဘာမွမရွိတာကလည္းအေသအခ်ာႀကီး။

မိုးကသူစီးထားတဲ့ေဒါက္ျမင့္ရႉးဖိနပ္ေလးကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။သူ႔အဝတ္အစားေတြထည့္ထားတဲ့အိတ္ကဘုန္းမာန္ေျခေထာက္ေအာက္
ေရာက္ေနတာမို႔ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ဘုန္းမာန္
က-

“ဘာလုပ္မလို႔လဲ"

“အဝတ္အစားလဲမလို႔"

“႐ူးေနလား။ကားေပၚမွာလဲရေအာင္"

“ကၽြန္ေတာ္ခ်မ္းေနၿပီ”

ဘုန္းမာန္လည္းေရထဲဆင္းခဲ့ရတာမို႔တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲစိုေနတာပါပဲ။

“နင္တစ္ေယာက္တည္းခ်မ္းတယ္ထင္လို႔လား"

“တူမွမတူဘဲနဲ႔"

“ဘာ"

“စဥ္းစားၾကည့္ေလ။သခင္ေလးကအကႌ်လက္
ရွည္ေပၚမွာကုတ္အကႌ်အထူႀကီးထပ္ဝတ္ထားတာ။ကၽြန္ေတာ္ကဇာဂါဝန္ပါးပါးေလး"

ဘုန္းမာန္သူ႔ကုတ္ကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။

“ေရာ့နင္ဝတ္"

“ဘာထူးလို႔တုန္း"

“ဘာ"

“သခင္ေလးအကႌ်လည္းရႊဲစိုေနတာပဲကို"

“နင္ေစာေစာကေျပာေတာ့ငါကကုတ္အထူႀကီး
ဝတ္ထားလို႔ဆို"

“ဝတ္ထားလို႔ဝတ္ထားတယ္ေျပာတဲ့ဟာ။
ဘယ္သူကအကႌ်ခၽြတ္ခိုင္းလို႔တုန္း"

“ခြီး…"

ကားဒ႐ိုင္ဘာဆီကမေအာင့္ႏိုင္ဘဲထြက္က်လာတဲ့ရယ္သံေၾကာင့္ဘုန္းမာန္မွာစိတ္ဆိုးရခက္ျဖစ္ေနသည္။

“ခဏေလးသည္းခံအိမ္ေရာက္ေတာ့မယ္"

မိုးကအဝတ္အစားမလဲေတာ့ဘဲသူ႔ဖိနပ္ကိုပဲစီးလိုက္သည္။ဘြတ္ဖိနပ္ထဲေျခေထာက္ဝင္သြားေတာ့မွေျခေထာက္ေလးေႏြးသြားသည္။သူ႔အေနနဲ႔ကစမတ္က်ဖို႔မလိုဘူး။သက္ေသာင့္သက္သာရွိဖို႔ပဲလိုတာ။

အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔မိုးကားေပၚကဆင္းသြားေတာ့ဘုန္းမာန္မိုးထိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးကိုၾကည့္မိသည္။အျပာေရာင္ရႉးဖိနပ္ေလးက်န္ခဲ့သည္။

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now