အခန္း(၅၆)

243 34 0
                                    

မိုးတစ္ေယာက္ပင္းလဲေဒါင္းကိုေရာက္ေနတာ
ႏွစ္ပတ္ရွိၿပီ။အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည့္စီနီယာ
ေက်ာင္းဆရာအကိုေဝယံရွိေနေတာ့အစစအရာ
ရာအဆင္ေျပသည္။စာသင္ရတာလည္းျပဿနာမရွိ။စီနီယာရဲ႕လမ္းၫႊန္ျပသမႈနဲ႔အားလံုးအိုေကေနသည္။

ဖုန္းလိုင္းမမိလို႔ dog father ႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္မရွိတာကလည္းတစ္မိ်ဳးစိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းသည္။တစ္ရက္မွာေတာ့စီနီယာအကိုက-

"ညီေလးေရ"

"ဗ်ာ"

"အကိုအိမ္တစ္ပတ္ေလာက္ျပန္ခ်င္တယ္"

"ျပန္ခ်င္ျပန္ေလအကို"

"အကိုဒီႏွစ္ေက်ာင္းစဖြင့္ကတည္းကအခုထိအိမ္မျပန္ရေသးဘူး။လူအစားထားခဲ့ဖို႔လည္းမရွိလို႔ေလ။အခုညီေလးရွိေနေတာ့ကေလးေတြစာသင္ဖို႔မပူရေတာ့ဘူး။အကိုတစ္ပတ္ပဲျပန္မွာပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါအကို။ကေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ထိန္းပါ့မယ္။အကိုေနာက္ဆံမတင္းပါနဲ႔ျပန္ပါ"

"ေအးကြာ။အဲဒါဆိုငါအခုပဲျပန္မယ္။ေနာက္က်
ရင္မိုးခ်ဳပ္သြားမွာစိုးလို႔"

"ဟုတ္အကိုျပန္ပါ"

>>>>>>>>>>

ေဝယံတစ္ေယာက္မနက္ခင္းေနမပူခင္ရြာကထြက္လာခဲ့သည္။ပင္းလဲေဒါင္းနဲ႔ေက်ာက္တြင္းရြာ
ၾကားကဆိုင္ကယ္တစ္နာရီေလာက္ေမာင္းရသည္။ေက်ာက္တြင္းရြာကိုေရာက္ရင္ေဝယံကမႏၲေလးကိုခရီးဆက္ရဦးမည္။

ေဝယံနာရီဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာခဲ့ၿပီးခရီးတစ္ဝက္က်ိဳးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္အဆင္းအတက္အေကြ႕အေကာက္မ်ားလွသည့္ေနရာတြင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွလာေနသည့္ကားႏွင့္တိုက္မိၿပီးေဝယံဆိုင္ကယ္တျခားလူတ
ျခားပစ္လဲသြားသည္။ကားကတစ္စီးတည္းမဟုတ္။ႏွစ္စီးျဖစ္ေနသည္။

ကားသမားေတြကလူျပတ္သည့္လမ္းေပၚမွာသူ႔ကိုတစ္ေယာက္တည္းပစ္မထားခဲ့ၾကေပ။ကားႏွစ္စီးလံုးရပ္ၿပီးကားေပၚကလူအခ်ိဳ႕ဆင္းလာၾကသည္။ေဝယံ့ကိုဝိုင္းထူေပးၾကသည္။

ေဝယံအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္လူေတြ။ေဝယံကေျခေထာက္ေထာက္
လို႔မရေတာ့သျဖင့္ဝိုင္းမၿပီးလမ္းေဘးသစ္ပင္ေအာက္ကိုေခၚလာၾကသည္။ေဝယံနာေနတဲ့ၾကားကစူးစမ္းမိသည္။

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now