အခန္း(၆၀)

271 29 0
                                    

ေမွာင္ရိပ္သန္းလာသည့္အခ်ိန္တြင္မိုးကမီးအိမ္
ေလးကိုထြန္းညႇိလိုက္သည္။ေက်ာင္းဝိုင္းထဲက
ေလတိုက္ၾကမ္းေတာ့ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းလို႔
မရ။မီးအိမ္ပဲထြန္းလို႔ရသည္။မီးအိမ္အလင္း
ေရာင္ေအာက္တြင္ဘုန္းမာန္ကမိုးကိုလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ေနရာမို႔ TV လည္းၾကည့္စရာမရွိ။အင္တာနက္လိုင္းမရလို႔ဖုန္းလည္းၾကည့္စရာမရွိ။ၾကည့္စရာကတစ္ခုပဲရွိသည္။သူ႔ကေလးလုပ္သမွ်ကိုပဲလိုက္ၾကည့္ေနရသည္။ဒါေပမဲ့ဒီလိုေလးၾကည့္ေနခြင့္ရတာကိုပဲဘုန္းမာန္ကသေဘာက်ေနမိသည္။

ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးနဲ႔ေဝးကြာတဲ့ေနရာ၊သဘာဝရဲ႕အေမွာင္ရိပ္ေအာက္၊ရြာအျပင္ဘက္ကစာသင္ေက်ာင္းေလးထဲမွာသူ႔ကေလးနဲ႔သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း။ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ဘုန္းမာန္မ်က္ႏွာကေလးနက္သြားသည္။

“ေဘဘီ"

“ဟင္"

“ရြာအျပင္ဘက္မွာေဘဘီတစ္ေယာက္တည္းေနရတာမေၾကာက္ဘူးလား"

“ေၾကာက္တာေပါ့"

“ေၾကာက္ရင္ဘာလို႔တစ္ေယာက္တည္းေနတာလဲ"

“အကိုေဝယံနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ေနတာပါ။ေန႔လည္
ကအကိုေဝယံအိမ္ျပန္သြားလို႔ညက်ရင္ရြာထဲ
ကသူႀကီးအိမ္မွာအိပ္မယ္လို႔ေျပာထားၿပီးသား။ခင္ဗ်ားေရာက္လာလို႔မသြားျဖစ္တာ"

“အင္း…ေကာင္းတယ္။ရြာထဲကိုမသြားနဲ႔ေတာ့။အကိုေဝယံျပန္မလာမခ်င္းကိုကိုေဘဘီ့နားမွာအေဖာ္လုပ္ေပးမယ္"

ျမန္ျမန္ျပန္ေစခ်င္ပါတယ္ဆိုမွဘုန္းမာန္ကေနဦးမယ္ဆိုေတာ့မိုးတကယ္ကိုပဲစိတ္ပ်က္မိသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ကရပါတယ္။ျပန္စရာရွိတာျပန္ပါ"

“ဟင့္အင္း…ျပန္စရာရွိလည္းမျပန္ဘူး။ေဘဘီ့နားမွာေနခ်င္လို႔ဒုကၡခံၿပီးလာခဲ့ရတာ"

မိုးဘုန္းမာန္ကိုစကားျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့
ေပ။ေျပာလည္းအပိုပဲမို႔အကိုေဝယံ့အခန္းထဲဝင္
လာခဲ့သည္။ဘုန္းမာန္လည္းေနာက္ကပါလာသည္။အခန္းထဲတြင္ေစာင္ေတြေခါင္းအံုးေတြရွိသည္။ခုတင္မရွိ။မိုးက-

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now