အခန္း(၁၄)

380 42 2
                                    

ဘုန္းမာန္ကအတြင္းေရးမႉးႏွင့္အေစခံေတြအ
ကုန္လံုးကိုထြက္သြားခိုင္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ေတာ့မွမိုးကိုစားလို႔ရၿပီဟုေျပာသည္။မိုးကဘုန္းမာန္ကိုၾကည့္ၿပီးသူ႔အေမေျပာခဲ့သည့္စကားမ်ားကိုမယံုႏိုင္ေတာ့ေပ။

သူ႔အေမေျပာတာကသခင္ေလးမာန္ကသူ႔ေရွ႕
မွာအစားစားေနတာမႀကိဳက္ဘူးတဲ့။မိုးကေတာ့ဘုန္းမာန္နဲ႔ေတြ႕ရင္အစားအေသာက္ေတြခ်ည္းစားေနရတာပဲ။ဘယ္နားမွာမွမႀကိဳက္တဲ့ပံုစံမေတြ႔ရပါဘူး။ဘုန္းမာန္ေရွ႕မွာစားရေသာက္ရတာက်င့္သားရေနၿပီးသားမို႔မိုးကဘုန္းမာန္စားခြင့္ျပဳလိုက္တာနဲ႔အားမနာတမ္းစားပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

ဘုန္းမာန္ကမိုးစားေနတာကိုျပံဳးျပံဳးႀကီးထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ဒီေကာင္ေလးစားေနတဲ့ပံုစံကိုရင္း
ႏွီးေနသလိုပဲ။လန္းလန္းနဲ႔လည္းေတာ္ေတာ္တူသည္။လန္းလန္းစားေနရင္ဒီေကာင္ေလးလိုမိ်ဳးပဲ။ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။

မိုးစားေနတာစားပြဲေပၚကဟင္းပြဲေတြတစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲေျပာင္သေလာက္ျဖစ္သြားေပမဲ့ငါးေပါင္းကေတာ့အသစ္အတိုင္းပင္။မိုးကငါးေပါင္းကိုတို႔ပင္မတို႔။ဘုန္းမာန္က-

“မင္းငါးမစားဘူးလား”

“မစားဘူး"

“ဘာလို႔လဲ"

“အ႐ိုးစူးမွာေၾကာက္လို႔”

“ကေလးလိုပဲကြာ။ေျပာေတာ့ျဖင့္အသက္
(၂၀)ဆို"

“အင္းေလ"

“အသက္(၂၀)ကအ႐ိုးစူးမွာေၾကာက္ေနရလား"

“ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကငါးအ႐ိုးစူးၿပီးေဆးရံုေရာက္ဖူးတယ္”

“ဟုတ္လား…ေဆးရံုကဘာလုပ္ေပးလဲ”

“ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြဲခန္းထဲသြင္းေမ့ေဆးေပးၿပီးမွငါးအ႐ိုးကိုဆြဲႏႈတ္ခဲ့ရတာ။အဲဒီကတည္းကကၽြန္ေတာ္ငါးမစားရဲေတာ့ဘူး"

“တကယ္လို႔ငါးထဲမွာအ႐ိုးမပါဘူးဆိုရင္မင္းစားမလား”

“မစားဘူး။ငါးဆိုတာအၿမဲတမ္းအ႐ိုးပါတယ္"

“ေအးေလ…အဲဒီအ႐ိုးကိုဖယ္ပစ္ရမွာေပါ့။ငါ
ဖယ္ေပးမယ္"

ဘုန္းမာန္ငါးကိုအ႐ိုးႏႊင္ၿပီးမိုးပန္းကန္ထဲထည့္
ေပးသည္။မိုးက-

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now