အခန္း(၄၅)

263 35 1
                                    

မိုးသက္ေနာင္ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြကမိုးသက္ေနာင္ေနာက္ကိုလိုက္လာၾကၿပီးကားထဲဝင္ထိုင္ၾကသည္။မိုးသက္ေနာင္ကကားကိုမေမာင္းေသးဘဲသက္မင္းသူရိန္ဆီဖုန္းေခၚလိုက္သည္။

“ဟယ္လို…အကိုသက္"

“မင္းဒါဘာသေဘာလဲ"

“အကိုဘာကိုေျပာတာလဲ"

“ဘာလို႔ငါ့ေနာက္ကိုသက္ေတာ္ေစာင့္ေတြထည့္တာလဲ"

“ေၾသာ္…အဲဒါအကို႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေလ"

“ငါရဲတစ္ေယာက္ကြ"

“သိတယ္ေလ။အဲဒါေၾကာင့္မို႔စိတ္မခ်လို႔"

“ဘာ"

“ဟုတ္တယ္ေလ။အကိုကရဲဆိုေတာ့မိုက္မိုက္ကန္းကန္းလူဆိုးေတြနဲ႔ေတြ႕ေနမွာစိုးလို႔"

“ေဟ့ေကာင္ငါအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရဲလုပ္လာတာကြ။ငါ့ကိုယ္ငါေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တယ္"

“ဒါေပမဲ့အကို႔ကိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူ…

“ဘာစိတ္ပူတာလဲ။မေန႔တစ္ေန႔ကမွေပၚလာၿပီးစိတ္ပူေန။ငါအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္…

“အဲဒီအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကိုထည့္မေျပာနဲ႔"

“ဘာကြ…မင္း"

“အဲဒီတုန္းကကၽြန္ေတာ္အကို႔ကိုမသိခဲ့ဘူးေလ။အခုကၽြန္ေတာ္နဲ႔သိတဲ့အခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္အ
ကို႔ကိုစိတ္ပူတယ္"

“မင္းစိတ္ပူေနရေအာင္ငါကေလးမဟုတ္ဘူး"

“ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာေတာ့ကေလးပဲ"

“တိတ္စမ္း။မင္းသက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကိုအခုျပန္ခိုင္းလိုက္"

“မျပန္ခိုင္းႏိုင္ဘူး။သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြလိုက္
ေနတာမႀကိဳက္ရင္အကိုအလုပ္ထြက္လိုက္"

“မထြက္ႏိုင္ဘူး"

“အကိုအလုပ္မထြက္ရင္သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကအကိုဘယ္သြားသြားေနာက္ကလိုက္ေနၾကမွာပဲ"

“ေတာက္…လူပါးဝလို႔။မင္းအခုဘယ္မွာလဲ"

“အကို႔အိမ္မွာ"

“ငါ့အိမ္ေပၚတက္ေနၿပီးငါ့ကိုမခန္႔ေလးစားနဲ႔မင္းဆိုတဲ့ေကာင္ျပန္လာရင္ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္"

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now