အခန္း(၄၂)

270 34 0
                                    

္လန္းလန္းတစ္ေယာက္ေက်ာင္းသြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။မိန္းကေလးပီသစြာစကပ္ဝတ္ထားေပမဲ့နဂိုဓာတ္ခံကေယာက္်ားေလးစိတ္ေပါက္ေနေတာ့သူကေက်ာပိုးအိတ္ပဲလြယ္ေလ့ရွိသည္။အိမ္ထဲကထြက္လာျပီးအလွစိုက္ျမက္ခင္းျပင္နားကိုေရာက္လာေတာ့ေစတမာန္နဲ႔ေတြ႕သည္။ေစတမာန္က-

“လန္းလန္းခဏ"

“ဘာလဲဗ်"

“ခဏေလးဒီမွာထိုင္ပါဦး”

ေစတမာန္ကသစ္ပင္ေအာက္ကထိုင္ခံုရွည္ေလးေပၚမွာထိုင္ခိုင္းေတာ့လန္းလန္းဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေစတမာန္ကလမ္းလန္းေရွ႕မွာငုတ္
တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

“အကိုဘာလုပ္တာလဲ"

“လန္းလန္းကိုဖိနပ္စီးေပးမလို႔"

“ဟင္…ဖိနပ္ကစီးထားတယ္ေလ"

“ဒီဖိနပ္ကအားကစားဖိနပ္ႀကီး။လန္းလန္းက
မိန္းကေလးပဲ။မိန္းကေလးစီးတဲ့ဖိနပ္ပဲစီးပါေနာ္”

ေစတမာန္ကသူယူလာတဲ့အိတ္ထဲကအနက္
ေရာင္ေလဒီရႉးဖိနပ္ေလးကိုထုတ္လိုက္သည္။ဒါကဟိုတစ္ေန႔ကဘုန္းမာန္အခန္းထဲကေဒါက္ဖိနပ္ျပာေလးနဲ႔နံပါတ္ေရာတံဆိပ္ေရာအတူတူပင္။အေရာင္ပဲကြဲသည္။ၿပီးေတာ့ေဘာျပားေလးေဒါက္မစီးခ်င္မွန္းသိလို႔ေဒါက္မပါတဲ့ဖိနပ္အပါးေလးကိုတမင္ေရြးၿပီးဝယ္ထားသည္။ေစတမာန္ကလန္းလန္းစီးထားတဲ့ဘြတ္ဖိနပ္ေလးကိုခၽြတ္ဖို႔ျပင္ေတာ့လန္းလန္းက-

“အကိုမလုပ္နဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္"

“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ကိုယ္ကလုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ"

ေစတမာန္ကဖိနပ္ႀကိဳးေတြေျဖၿပီးဖိနပ္ကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။လန္းလန္းေျခေထာက္ကေသးေသးေလး။ဒါေလာက္ေသးေနတာကိုဟိုေန႔ကသူဝယ္လာေပးတဲ့ဖိနပ္ကဘာလို႔မေတာ္ရတာလဲ။သူစဥ္းစားရင္းအေျဖရွာမရ။သူဒီေန႔ဝယ္လာတဲ့ဖိနပ္အနက္ေရာင္ေလးကိုစီးေပးလိုက္ေတာ့ပို
ၿပီးမ်က္စိလည္သြားသည္။ဖိနပ္ကေျခေထာက္
ထက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနသည္။လန္းလန္းေျခ
ေထာက္ေသးေသးေလးကေခ်ာင္ေနသည္။

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now