အခန္း(၆၆)

251 27 4
                                    

သခင္ေလးမာန္လက္ထဲမွာမိုးတစ္ေယာက္အ
ေၾကာက္လြန္ၿပီးေဇာေခၽြးေတြျပန္ေနသည္။သူရိန္ကမိုးရဲ႕ျပဴ းေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီးသနားသြားသည္။ဘာပဲေျပာေျပာဒါေလးကသူ႔ရဲ႕လင္ပါသားေလးမဟုတ္လား။ဒီကေလးကိုသူကယ္တင္ရေပမည္။သူရိန္ဘုန္းမာန္အနားကိုေရာက္သြားသည္။

“သခင္ေလးအေစခံေတြေခ်ာင္းၾကည့္ကုန္ၿပီ။
အျမင္မေတာ္ဘူးေနာ္"

“အျမင္မေတာ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ဘယ္သူ႔ဂ႐ုစိုက္ေနရမွာလဲ"

“စားဖိုမႉးျမင္သြားရင္မေကာင္းဘူးေလ။သခင္ေလးရဲ႕ေယာကၡမေလ။မိုးေလးရဲ႕အေမေလ"

“ဟင္အဲဒါဟုတ္တယ္"

သူရိန္ကဘုန္းမာန္နားနားကိုကပ္ၿပီးႏွစ္ကိုယ္
ၾကားေလသံႏွင့္ေျပာသည္။

“ေယာကၡမႀကီးမျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာကိုေခၚသြား။
အိမ္အေပၚဆံုးထပ္ကို"

သူ႔စကားအဆံုးမွာဘုန္းမာန္က-

“လာခဲ့ေဘဘီ”

“အေမ့"

ဘုန္းမာန္ကမိုးကိုေဆာင့္ဆြဲၿပီးေခၚသြားေတာ့လန္းလန္းလည္းေၾကာင္ေၾကာင္ေလးရပ္ၾကည့္ရင္းက်န္ခဲ့သည္။သူ႔အကိုမ်က္စိေအာက္ကေပ်ာက္သြားေတာ့သူသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာသူ႔ကို
ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သူရိန္နဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ေစတမာန္။ရန္သူေတာ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကည့္ေအာက္မွာလန္းလန္းအေငြ႕ပ်ံၿပီးေပ်ာက္သြားခ်င္ေန
ၿပီ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲတို႔မီးရိႈ႕မီးသူရိန္က-

“ခင္ဗ်ားကေကာဘာလုပ္ေနတာလဲ။ေယာကၡမ
ႀကီးမီးဖိုထဲကထြက္လာမဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတာလား"

ေစတမာန္ေနရာကထလာၿပီးလန္းလန္းေရွ႕ေရာက္လာသည္။

“လန္းလန္းကိုယ္တို႔လည္းေသခ်ာစကားေျပာဖို႔လိုေနၿပီ။ျခံထဲကိုခဏသြားရေအာင္"

လန္းလန္းကမိန္းကေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ဘုန္းမာန္နဲ႔မိုးေလးလိုမိ်ဳး႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနလို႔မသင့္ေတာ္။ထို႔ေၾကာင့္ေစတမာန္ကလန္း
လန္းကိုအိမ္အျပင္ဘက္ျမက္ခင္းျပင္ဆီသို႔ေခၚသြားသည္။

My Cinderella boy (Completed)Where stories live. Discover now