Chapter 40

55.9K 1.1K 74
                                    

CHAPTER 40

PWEDE pala iyon ano? iyong walang dahilan pero bigla ka na lang iiyak kahit kanina okay ka naman. Bigla mong maalala lahat nang masasayang nangyari sa iyo na hindi mo na pwedeng balikan pa.

Ano'ng nangyari? bakit bigla na lang natapos? the last time I check, okay naman kami. He brings me to places I never been before and it feels like I was in the cloud 9. Totoo nga na kapag may magandang nangyari sa 'yo ay malungkot naman ang kasunod.

I should accept it already kasi kahit kaunti, naging masaya naman ako noong kasama ko sya pero ang sakit padin ... ilang taon na ang lumipas pero tuwing naalala ko sya, umiiyak padin ako. Bakit ganoon? bakit hindi na lang ako katulad ng iba na after makipaghiwalay ay makaka-move on agad ... maybe, no one will understand my situation. Siguro kung malalaman ng iba na hindi ko padin sya nakakalimutan hanggang ngayon ay sasabihin nilang OA na ako masyado pero iba kasi ...

I prayed Ricci to God and he's the only person I want to spend my whole life with even before we met each other, that from making fake scenarios in my head it became reality and that reality makes me the happiest person alive but also broke the hell out of me.

"Mommy, are you crying again?" A 4-year-old Aki asked me. I thought he was sleeping already. Mas niyakap ko sya nang mahigpit at umiyak nang mahina sa likuran nya. Nararamdaman nya pala ako. Gusto ko lang kasi talagang umiyak. There's something in my heart that aching again.

Okay naman kami ... iyong pangangailangan ni Aki naibibigay naman namin. I also finished my studies because Juan told me that I should pursue my dreams. I am now a home based copywriter and I am also an author under a big publishing company. I wrote a book about my heart aches and it became popular and now, I am writing a new book again and after writing a chapter awhile ago ... naiyak na naman ako ...

When will I ever stop crying because of him if all the happiest moment that ever happen to me was with him? I still remember his touched, his kisses and the way he hugged me. On how he danced with me in the middle of the night beside the kitchen counter. I missed everything about him ... Sya naman iyong nang-iwan sa akin pero bakit ako iyong nasasaktan ng ganito habang sya ... siguro sya, masaya na. Sumisikip na naman ang dibdib ko.

"I love you so much, Mommy." sabi pa ni Aki kaya mas lalo lang akong naiyak.

He was a miracle to me because despite of all the things that's happening to me and all the pain I'm feeling; he was the reason why I keep on fighting.
***

"SUP, Buddy?" Bati ni Juan kay Aki pagbaba nya pa lang sa kotse nya. Nang malaman kasi ni Aki na pupunta sya ay nakaabang na kaming dalawa sa gate para salubungin ito.

Alam nya kasing may dala si Juan ng paborito nyang donut mula sa J. Co at isa pa, hilig nilang maglaro ng basketball dalawa. Gusto nya kasi iyong binubuhat sya ni Juan para mai-shoot nya iyong bola sa ring. He was interested in basketball at hindi ko na inisip kung bakit ... halata naman kung bakit.

"Tito." Agad nyang niyakap si Juan kaya naman binuhat sya nito at tumingin sa akin.

"Kamusta?" Bati ni Juan sa akin, madalas padin nya kaming puntahan dito. He always checks us up and makes Aki feels na kahit papano meron syang Tatay sa katauhan nya. Sobrang bait ni Juan ... iniisip ko nga kung bakit hanggang ngayon wala padin syang girlfriend.

"Okay lang, I have a project to finish. Kumain ka na ba?" Tanong ko sa kanya habang papasok kami sa bahay. Binati nya si Mama at Papa nang makita nya ito. They also like Juan. Paanong hindi e, si Juan lang naman ang palaging nandito para i-check ako.

"Yup. I eat on time, Ms. Author." He said at nginisian ako. Palagi nya akong binu-bully simula nang malaman nya iyong tungkol sa book na sinusulat ko. Baliw na lalaki ... gusto ko lang naman may mapagsabihan na kahit isang tao about sa libro pero nagsisisi ako kasi bully pala talaga itong si Juan Gerardo.

"You know what Tito, I saw a video of this guy on youtube and he is also good at basketball. His name is Serrano in Jersey #25" Pagkwento ni Aki nang umupo na kami sa may sofa sa may salas. Sabay na nalaglag ang panga namin ni Juan nang marinig iyon.

"Really?" Hindi makapaniwalang sabi ni Juan dito at tumango naman si Aki.

"He is good and I wanted to meet him soon, I became a fan already." sagot ni Aki. Nakagat ko iyong baba ng labi ko habang si Juan ay napakamot lang sa batok nya.

"Okay, let's eat donut first... you like this flavor right? Alcapone." sabi na lang ni Juan at binigyan ng Donut si Aki bago sya tumingin sakin. Inilingan ko lang sya.

Palagi kong iniiwasan ang topic na iyon. Hindi ko pa lang kayang harapin. Hindi ko pa lang alam kung paano io-open up sa kanya iyong about sa Father nya at kung bakit hindi namin ito kasama. He's too young to understand everything ...

"Anyway, you're going to Manila right?" tanong ni Juan sa akin. I nod at him. Wala naman kasi akong choice dahil doon gaganapin ang book signing ko. May kontrata akong pinirmahan sa publishing kaya kailangan kong maki-cooperate sa kanila and also, pangarap ko din naman talagang magkaroon ng book signing event ...

"You'll see him there ..." Juan said, I sigh.

"Let's not talk about him, okay? I told you to stop talking about him ..." I said. I am not mad at him but I'm still not ready about that conversation ... Ricci broke my heart, big time ... I know na hindi naman kami tumagal talaga but the memories we made together stuck on my mind and it hurts me so bad lalo na at may anak kami.

Juan just let it go, inilabas nya si Aki at nag-basketball sila sa garden. Gusto kasi ni Aki na magpaturo ng euro-step sa kanya.

Napapa-buntong hininga na lang ako tuwing naririnig ko sa kanya si Ricci. Its seems like he became interested in him when it comes to Basketball ...

Shoot for the Moon [Completed]  Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon