Shoot for the Moon [Completed]

Chapter 47

CHAPTER 47

"HEY, Aki ... wanna go come with me and Tita Kamila?" tanong ni Blaze kay Aki nang makarating na kami sa tapat ng condo namin.

Nakalabas na si Ricci sa Ospital at sinabi ko na dito na lang sya mag-stay sa condo namin para may mag-alaga sa kanya. We still can't contact his parents at ayaw nya na din naman guluhin ang mga ito. It seems like something happened 5 years ago and they're not in good terms pero sana one day maging okay na sila dahil sila lang naman ang magkaka-pamilya.

"Where are we going?" Inosenteng tanong naman ni Aki dahil nakakapagtaka nga naman ang paga-aya ni Blaze at kakagaling lang namin ng ospital.

Tumingin ako kay Kamila at nagkibit-balikat lang sya sakin. I already talk and tell my side of the story to her noong nasa ospital kami and she told me na never naman sya nagtanim nang sama ng loob sakin kahit bigla ko na lang silang iniwan nang walang paalam dahil alam nya naman daw. No wonder, palagi nyang pinapansin ang mga pagbabago sa katawan ko noon and she usually call Ricci 'Daddy' because she knows it and she feels it.

"Well, in our house we have a big basketball court and a video games corner there ..." ani ni Blaze kaya nanlaki naman ang mata ni Aki na para bang naging interesado sya sa offer nito at kitang-kita ko kung paano kinindatan ni Blaze si Ricci na tila ba meron silang pina-plano.

Boys and their gestures, uhm ...

"Can I come with them Mom and Da ... d?" tanong nya samin at mukhang naga-alangan pa siya na tawaging Daddy si Ricci.

Sinabi ko na kasi sa kanya na I want to give Ricci a chance. Mahal ko pa naman, e. Niloloko ko lang ang sarili ko kapag sinabi kong hindi na. Gusto ko din na magkaroon ng buong pamilya si Aki dahil deserve nya naman iyon. Ayoko na taasan pa ang pride ko dahil kapag ginawa ko iyon, pare-pareho lang kaming mahihirapan.

"Do you want too?" tanong ko sa kanya at excited naman syang tumango-tango sakin.

"Okay! Let's go and play balls because your Mom and Dad needs to play too! HA HA" ani ni Blaze sabay tawa ng parang demonyo at mabilis na binuhat si Aki. Tinapik nya pa si Ricci sa balikat bago naglakad pabalik sa elevator.

Hinalikan ko na lang si Kamila sa pisngi bago nya sinundan si Blaze at Aki.

"Take your time guys!" habol pa na sabi ni Blaze bago sila makapasok sa elevator, parang baliw talaga ... Bakit ba hindi na lang sila mag-anak ni Kamila? kung sabagay ... busy sila pareho pero sana magka-anak na sila para may iba namang mapagti-tripan ang lalaki na iyon. Ang lakas nang tama, e.

Pumasok kami sa loob ng condo at pinaupo ko muna sa kama si Ricci. Sabi padin kasi ng Doctor na mahina pa daw ang katawan nya at hindi pa sya pwedeng pumwersa.

"Are you sure okay ka na? nagugutom ka ba? Wait, Ipagluluto kita." sabi ko sa kanya at maglalakad na sana papunta sa kusina pero bigla nya kong hinila kaya napaupo ako sa lap nya at niyakap nya ko nang mahigpit.

"Been longing for this ..." ani nya at naramdaman ko ang pag-amoy nya sa leeg ko.

"The smell of strawberry ..." dugtong nya pa at sinimulang halikan iyon. Naramdaman kong parang may kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko habang ginagawa nya iyon.

God, I'd been longing for this too ... matagal na ang lumipas pero yung pakiramdam ganun padin. Pinaharap nya ko sa kanya para mahalikan nya ang labi ko at napahiga sya sa kama kaya naman ako ang nakapatong sa kanya habang hindi padin nagbibitaw ang mga labi naming dalawa.

"I missed you, Queen." saad nya.

Inikot nya ko para sya ang pumatong sakin at kitang-kita ko ang pagkasabik sa mga mata nya bago nya hinubad ang t-shirt na suot nya. Napakagat ako sa labi ko habang tinitignan ko ang katawan nya, malaki naman na iyon dati pero mas lalong lumaki ngayon. Ito ata talaga ang namiss ko sa loob ng limang taon.

Hinalikan nya ko ulit mula sa noo ko, sa taas ng ilong ko, sa labi ko, sa leeg ko hanggang sa bumaba sya sa dibdib ko.

"This is still mine, right?" tanong nya. Tinanguan ko naman sya kaya naman hinubad nya ang damit na suot ko at napaungol ako nang simulan nyang paulanan ng halik ang dibdib ko na pakiramdam ko ay may mga markang maiiwan doon.

Napahinto sya sa paghalik nang nasa may bandang tiyan ko na sya, napatitig sya doon ... may mga marks pading naiwan doon mula sa pagbubuntis ko kaya napaiwas ako nang tingin sa kanya kasi bigla akong nahiya. Ang pangit tignan ... maya-maya ay naramdaman kong dumapo na ang labi nya sa bawat sulok ng tiyan ko na tila ba sinisigurado nyang mahahalikan nya ang bawat parte nito.

"Thank you for being strong ... I would do everything para makabawi ako sa inyo." sambit nya sakin at hinalikan ulit ang labi ko bago hinubad ang natitirang saplot namin pareho.

Hanggang ngayon napapanganga padin ako kapag nakikita ko ang pagkalalaki, grabe ... paano ba naman ako maghahanap ng iba kung nasa kanya na lahat ng gusto at kailangan ko sa isang lalaki? hindi ko napigilan ang ungol ko nang bumaba na ang halik nya sa pagkababae ko na halos masubunutan ko sya dahil sa ginawa nya.

"I missed you a lot and I'm sorry because I'm not gonna be gentle this time." ani nya atsaka ipinosisyon ang sarili nya sa gitna ng mga binti ko at unti-unting pinasok doon ang pagkalalaki nya kaya mas lalo akong napaungol nang sinimulan nyang gumalaw sa ibabaw ko.

Sabi ng Doctor mahina pa sya at bawal syang pumwersa pero bakit ganito ang ginagawa nya? He thrust so hard as if he didn't just recover from accident and coma? Gosh Ricci ... for 5 years without you akala ko okay na ko pero hindi pala ...

I still need you, want you and love you this bad.

"You're all I ever need, Queen. I love you." saad nya pa habang diretso ang tingin sakin at binibilisan ang pag-galaw nya sa ibabaw ko. Sabay kaming napahinga nang maluwag after naming matapos pareho.

"This is where I'm supposed to be ..." sabi pa nya at niyakap ako kaya naman hinarap ko sya.

"Can I ask something?" tanong ko sa kanya at hinawi ang buhok nya. Mahaba na iyon at medyo hindi nadin maganda ang kulay kaya parang gusto ko tuloy gupitan. Tumango naman sya sa sinabi ko habang nakatitig din sya sa mukha ko. Ang gwapo-gwapo nya talaga hanggang ngayon ... pangarap ko padin na gumising at matulog na mukha nya ang nakikita.

"Where is Raven?" tanong ko sa kanya, kasi diba? si Raven ang pinili nya at hindi naman ako pero bakit nandito sya ngayon at bumabalik sa piling ko?

"Raven, she's in a mental hospital in America." sagot nya sakin kaya napanganga naman ako.

"Well ... I told you she's trying to manipulate everything and I found out that she's not really sick like what she'd told me then I leave her and she tried to jump from the hospital building. Luckily, A Doctor stopped her." Kwento nya. Hindi ako makapaniwala.

Sayang si Raven, maganda sya at malayo pa sana ang mararating nya kung hindi lang sya nabaliw sa lalaki na 'to pero sino ba namang hindi mababaliw? kahit ako nga ilang beses ay naisip ko na lang din magpakamatay sa sobrang pagmamahal ko sa kanya. Mabuti na lang may Aki na dumating sa buhay ko at binura lahat nang kabaliwan ko.

"Anyway, she's getting better but my parents still not talking to me. You know ... they're committed to Raven so much ..." sabi nya pa kaya hinalikan ko nang mabilis ang labi nya.

"We're here for you." sabi ko sa kanya. Hinalikan nya ang labi ko. Ang gwapo talaga, ang tagal na pero kinikilig padin ako sa kanya.

"Who would've thought I get you?" sabi ko at hinalikan ko na naman ang labi nya.

Blaze told us to take our time and I want to take every moment with this guy.