El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile
daha çok kanatır.
Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu:
Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır .
Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum.
Buyur al !
Beylerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O kayıptı .Bütün Mardini aşireti için tam on yıldır kayıptı. Ama son üç yıldır ben onun nerelerde olduğunu biliyordum.
Hatta onu ailemden koruyordum.Mardini'lerden birileri onu İstanbul'daki yerini bulmuştu bunun haberi babam ve abimden önce bana ulaşınca yerini bilenleri hemen susturdum.
Ardından bu üç yılda vicdanım onunla yüzleşmek için beni yaktı durdu . Yirmi yaşına bastığımda tam doğum günümde babamı ve ailemi şüpheye düşürmeden İstanbul'a gittim.Onu dışardan kendi adamlarımla korumaya aldırmıştım.Evini bulmak benim için kolay oldu.
Gitememim bir sebebi de onu uyarmak istememdi.Aslında Hazerani'ler adım atarken bile onu yanlız bırakmıyorlardı.Ama ne olursa olsun bizimkiler yerini bir kez bulmuşsa yeniden bulabilirlerdi.
Onun bu kadar güçlendiğinden habersiz oturduğu eve kadar gittim.Tabi tek başıma sokaktan geçen bir yabancı gibi.Adamları ve o beni tanımıyor diye düşünürken Hazerani'nin beni ilk gördüğü anda hiddetle 'Geşa'diye bağırması bir olmuştu.
Onu ilk gördüğüm anı unutamıyorum. Gözlerine beni gördüğü an kan oturdu. Öyle büyük bir öfke ile adımı söyledi ki o an orda beni öldürecek diye düşündüm. Öldürmek istese karşı koymazdım bile.
Bir yandan kolumu ve elimi sararken o günün zehir sözleri kulağımda çınlıyordu.Bana öyle şeyler söylemişti ki diri diri yakmış gibi hissettim.
En son bana bu günü işaret edip beni yanından göndermişti.
"Geri döndüğümde sen ve ailen asla huzurlu bir gece bulamayacaksınız !"demişti.
Mardini aşireti zamanında Hazerani aşiretini sürgüne mecbur etmişti.Ama bugünlerde Argeş bütün Mardini'leri Urfa'nın içinde tutsak gibi yaşatıyordu. Dediğini yaptı abim ve babam korkak gibi hala kaçıyor.Bu evlilik Hazerani'nin Mardini aşiretine öfkesini durdurmadı sadece birilerini öldürmesini engelliyor. İşte bu onu delirten şeyin ta kendisi.
Mardini aşireti şereflidir .Babam ve abim bu şerefi ayaklar altına aldı.Ama ben yeniden aşiretimin adını yüceltecegim buna inanıyorum.
Kolumu zihnimin karmaşasına rağmen sarabildim.Elbesinin kolları tülden olduğu kurumuştu .Kolumu indirip elimi sarmaya başladım.
Yanığın ortaya çıkardığı kabarıklık bir şeylere değince sızlatan bir ağrı veriyordu.Yavaşca üstünü kapattığımda banyonun kapısı açıldı . Değişen nefes alışverişimi umursamadan elimle ilgilenmeye devam ettim .Yerde oturduğum için hissettiğim soğuğu düşünüp bir şeylerden kaçmak isterken Argeş kısık bir sesle küfürler ettiğini duyuyordum .Niye yine kızıyor diye bakmak içimden gelmedi zira her yüz yüze gelişimiz bana nefret akıtan bakışlarını getiriyordu.
'Buraya gel !'demesi ile sabır isteyen bir nefes aldım.Beni babam bile ayağına böyle çağıramamıştı.Ama çağıran Argeş Efsa gideceksin !diyen bir yanım var .
