El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile
daha çok kanatır.
Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu:
Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır .
Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum.
Buyur al !
Beylerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geşa Hazerani'nin Dilinden
Belgeseli izlemeye başlayalı on beş dakika oluyor .Sonunda sırt üstü devrildiğim yerden doğrulup ona yaslandım.
Hamilelik çok başka bir evren. Bambaşka hissediyorum.Mardini gibi sert değil,Efsa güçlü gibi değil hatta Geşa gibi sevgi dolu bile değil .Şuan bebeğim ve gözlerimi kırpmadan baktığım bu koca adamın iyiliği için hem insan doğasının olabileceği en vahşi halindeyim hem de en merhametli hali.
Çok garip .Sanki Hazerani herhangi bir sebepten ah dese -demez ya - ben dünyayı altüst edebilecek kadar güçlüyüm.Hem de o bir an gözümün önünden kaybolsa bir çocuk gibi inleye inleye ağlayacak kadar zayıfım.
Halim hâl değil .
Bunu bana sen mi yapıyorsun oğlum? Diye sordum.
Ben yapmıyorum Efsa Sultan .Hep beni suçluyorsun.
Dedi sanki .
Bende hemen
'Sus bre köftehor !Anneye cevap verme.'Deyip susturdum.
Köftehor? Hep heja'dan öğreniyorum bunları.
Tamam bebeğimiz uğruna dünyaları yakarım .Ama daha doğmadan tepemize çıkıyor.Öyle çok konuşursa bende derim köftehor diye değil mi?
Kendi kendime söylenmem ve gülmem bitince ellerimi karnıma sarıp , başımı ona yasladım.İstinasız her seferinde iç çektiriyor bana kokusu .
Mümkün değil ,bir insanın içi bir başka insan için bu kadar titreyemez .
Benim kalbimin zelzelesi yıkılmış tüm duvarlarımı yeniden inşa etti .
Başımı yasladığım yer onun omzu .Bir dağa yaslanmışım gibi güven veriyordu.
"Yavrum."dedi gür bir sesle.
Başımı omzundan kaldırıp yüzüne baktım ama seslendiği yavrusu ben değil ekranda izlediği aslanmış.Bir tutkuyla aslanların avlanmasını izliyor üstüne değişen ifadeler kullanıp beni şaşırtıyordu.Dudaklarımı çiğneyerek gülümsedim.Ona baktığımın farkında degildi.
Yokluğumu gülüşümden haber alıp başımı göğüsüne yasladı.
"Gülme kadın.Şunların güzelliğine bak."deyip izlemeye davet etti ama ben inatla başımı göğüsüne yaslamasına rağmen yukarı kalkan gözlerimle onu izlemeyi seçmiştim.Ve onu izlerken yüzüme dağılan gülüşün sesini istesem de kesemiyordum.
Hamilelik duygularımı dorukta yaşamama sebep oluyordu. Gülüşüm hep sessizdi ama bebeğimiz onu bile değiştirecek kadar beni mutlu ediyor .
