BEYLERBEYİ HAZERANİ

BİRAZ UZAKTA

Merhaba arkadaşlar ❤️ Size bir şey duyurmak durumundayım kesitte geçen yeri bu bölüme ekleyemedim.
Şuan bu bölümü sırf daha fazla beklemeyin diye atıyorum.
Lütfen kusura bakmayın koşullar bu kez el vermiyor.

❤️

Ondan biraz uzakta -hemen yan odasında-oturur oturmaz zihnimin duvarlarını delercesine sızladı şu cümlesi."Neden bana her mutluluğu çok görüyorsun?"

Benden güzel bir anne olacağına inanması yüreğimi okşasada ona haketmediği ne çok hüzün veriyorum demekten alamıyorum kendimi.

Öyleki onu benim olmadığım bir yatakta uyumaya razı edecek kadar üzmüşüm.

Gelmiyor.

Saatler geçiyor , gün ışığı odaların koynuna giriyor .Ama o 'beni uyut kadın' demeye gelmiyor.Oysa o bana adım mesafesinde bile  uzakta duramayı sevmez.

Gecelerim ,onunla fenerlenir.
Dün gece ne aydınlıktı şu sabahtan bile anlatamam.

İnsan kendisi ile başbaşa kalınca hüzün gardını alır içine çarparmış.
Hazerani, sevgilim, beni bana bırakma .

Esir gibi canhıraş bir arzu ile kapıya yöneldim.Tam odadan çıkmak üzereyken aynadaki yansımama değdi gözlerim .

Eskiye nazaran daha belirgindi yanaklarım.
Sanki dolgun dudaklarım için kavislenmişti yanaklarım bile.Görüntüme eklenmiş bir kaç kilo içinde bulunduğum bu tatlı eşofman takımının içinde, saçlarım uzun uzun üstünde yatarken  daha da güzelleşmişti.

'Seni rüyamda yüz kilo gördüm 'demişti aşık olduğum gülüşüyle.

Ona mutluluğu çok gördüğümü düşünmesi yüzünden kırılmış gibi hissettiğim parmaklarımın telefonu bulması ve dakikalar içinde hem diyetisyen hem de spor hocamı araması bir oldu.

" Efsa Hanım."dedi heyecanla.

Sonra onu uzun zamandır aramamı beklediğini falan anlattı.Spor ve aldığım yakın dövüş eğitimlerinin nasıl gittiğini sordu.

Kısa bir sohpetin ardından sadede hızla geldim.

"Yüz kilo olmak istiyorum."

Şaşırdı .
Hatta güldü şaka sanıp.

Değildi.
Ama aynadaki görüntümle Hazerani'nin her gece gördüğü rüyaları birleştirdim.Kendimi kandırmak yerine gerçeği yakından görmeye çalıştım.Beni hamileymişim gibi görmüş olmalı.O hep gördüğü kız çocuğuna hamileyken .Ondan öyle mutluydu .
Doğrusu şu ilaçlara rağmen bazen bende öyle hissediyorum.

Ve düşündükçe ondan esirgediğim şeyin ağırlığı ile eziliyorum.Telefonu uygun bir üslupla kapatıp aynaya yaklaştım.

Ellerimi karnıma yaslarken yemin ederim anne diye seslenen bir çocuk sesi duymayı istedim.Heyecanla kıpırdadı içimdeki gerçek hislerim.

Çocuk gibi fırladım odadan .
Ama onun odasına usulca girdim .

Yüzünde tebessüme yakın bir ifade gezinirken kirpikleri uykusunun üstüne dökülmüştü.Koca bedenine değen güneşin ışıkları kör edilesi bir ağırlık verirken bile o şikayetsiz bir uyku çekiyor gibiydi.

Kalın perdeyi yavaşça gün ışığının üstüne örterken dahi gözlerimi gülümsemeye yakın duran yüzünden ayırmadım.

Eskiden hergün kabus görüyordu .
Bu yüzden uyurken hep asık olurdu suratı .Şimdilerde sadece kızgın uyursa asılıyor yüzü ama o kız  çocuğu düşlerine girip güldürüyor Beylerbeyi'ni.