BEYLERBEYİ HAZERANİ

ÖPESİM VAR

"YETER!"Diye bağıran sesine yere attığı vazonun kırıkları karıştı."Düzelmiyor işte düzelmiyor!"diye bağırmaya devam ediyordu.Kapının içinde donup kalmış ayaklarım onun aksayan bacağına yumruk yaptığı ellerini vurması ile koşmaya başladı.

Kader'in odanın bir ucunda çaresiz ve kokmuş nefesinden adım gürültü gibi koptu ."EFSAA."

Durmadım.Kardeşimin geriye doğru attığı adımlara inat ona koştum.Kırılmış vazonun dağınıklığı ile kesilmekten uzağa attığım adımlar ,Eren'e yaklaştıkça daha büyük kesikler alacağımı çığırıcak kadar ufalanmıştı.

Kader'in endişe ettiği olmadı.Çıplak ayaklarıma vazonun tek bir parçası bile batmadı.Ama ben Eren'in bacağına vuran ellerini tutuğumda,çok kanadım.

Eren'in saçlarına karışan ıslaklık gözlerine kadar inmişti.Çakır gözleri, benim gözlerime tutunduğunda ellerini daha da sıktı.Bileklerini tuttuğum ellere gözlerimi çektim.Çaresiz bir çabayla parmaklarını aralamaya çalışırken
"Düzelmeyecek!"diye bağırdı.

Sesi derime nüfus edip üşütürken karısının,onun krizlerine gösterdiği tepkiler çığlığa dönüşmeye başladı .

Ellerini o kadar sıkıyor ki gevşetmek bile mümkün değildi.Gözlerimi kızan bir ifadeyle harlayıp ona kaldırdım.Kızarık gözlerinden süzülen yaşla düştüm sanki.İfadem dağıldı ,beni dağıttı.Ama ellerini bırakmadım.Duruşumu bozmadan
"Doktor bey , Kader'i odadan çıkarıp kapıyı çekin !"diye uyardım,gür bir sesle.

Doktor hemen Kader'e doğru ilerledi.
Odanın köşesine sinen bedenine ellerini uzattığında Kader hızla doğrulup yanımıza koştu.Titreyen ellerini uzattığında, Eren'in benimde bileklerinden tuttuğum ellerimi geriye savurdu.

Benden ve Kader'den uzaklaşan adımlar attı.Yüzlerimize bakarken geriye sendeleyen ayakları için endişe ettim.
Kader'in onu böyle görmesi ona daha çok acı veriyor ve Kader de onu böyle gördükçe hıçkırıkların nefesinde düğümlendiği yaşlar döküyordu.

"Çık lütfen..."dedim gözlerimi Kader'e çevirip. "Onu sakinleştiriceğim.".

Kader başını iki yana sallarken Eren'in aksayan bacağını isyan eden adımlarını duyduk.Elinin tersiyle yere ittiği abajur sesiyle "Efsaa bir şey yap."diye bağırmaya başladı Kader."O..o "dedi kekeleyerek "onu ..."dediğinde Eren'in
"Defolun !"diye bağıran sesi odada yankılandı.Gözlerimi Kader'in üstünden çekip Eren'in öfke ile baktığı yere döndüm ,Suzan teyze ve diğer çalışanlar kapının eşiğinde şaşkın ifadeler ile ona acıyarak bakıyordu.

Kimse ona acıyamaz! Hiç kimse.

"Çıkın !"diye bağırdım.Sesimle hepsi hızla dağıldı.Kader'in elini tutup kapıya doğru yönünü çevirdim.
"Onun iyiliği için sende çık !"

Titrek ifadesi bana yalvarıyor gibiydi.
Oysa Eren için bana lütfen demesine gerek yok.Kader gözlerini Eren'in üstünden paramparça bir halde çekip odadan çıktı .Kapıyı kapattığında Eren bir duvara yüzünü dönmüş derin derin nefesler alıyordu.

Gözlerime hüzün çöktü.Omuzlarım yere düştü.Az önce herkese karşı tutuğum dik başım ayak uçlarıma indiğinde kardeşimin acısı bende aksayan bir bacağa döndü.

"Sen de çık!"dedi titreyen sesiyle.Gözüme inen ıslaklığı kuruttu."Beni sende böyle görme."

Ağlamayı onun için ,kendim için uzun zamandır bıraktım.Duygularımı sulu gözlerim değil avuçlarıma topladığım sıcaklık gösterir oldu.Hemen düşen omuzlarımı dikleştirip ona doğru yürüdüm.Ellerim daha ulaşmadan hızla yüzünü bana döndü.Ona baktığımda sol bacağına sertçe elini vurdu.