El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile
daha çok kanatır.
Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu:
Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır .
Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum.
Buyur al !
Beylerin...
"Öyle mi olmuş ?"dedi gözleri hâlâ ellerimdeydi."Canım hiç yanmadı."
Yanmıştır.Çok yanmıştır.Hatta ellerinin sarılması gerek.
"Git burdan!"
Tek diyebildiğim bu onu keşke yakasından tutup dışarı atacak kadar gücüm olsa, ama yok.
Gitmesi gerek.Zerre pişman değil yaptıklarından.Onu ellerimle parçalamak istiyorum.Benden çaldıkları için.Kendisini benden aldı şimdi karşıma dikilip öpmek istemek ne demek?
Bilerek yapıyor!Argeş Hazerani, kendisi için ölmeye hazır o kadını görmek istiyor.Bencil bu adam çok bencil.
İşaret parmağım kapıyı gösteriyordu.Elim öfkeden ara ara titriyor bende bu siniri diğer parmaklarımı sıcak avucuma bastırıp avutmaya çalışıyordum.
O etrafımda bir kez daha dönmeye niyetlendi.Arkama geçtiğinde ben kapıya gidecektim ki parmaklarını saçımı tutan tokanın üstünde hissettim. Hayır ! Saçlarıma dokunmazdı .Bir daha olmaz.Saçlarıma bakmak bile canımı yakıyor !Ben bir daha saçlarımı feda etmeyeceğim.
Hızla öne çekildiğimde tokam saçlarımı tarar gibi aşağı inip parmaklarında kaldı .Ama o tek teline bile dokunamamıştı.Şiddetle yüzümü ona döndüğümde dudaklarım öfkem ve kırgınlıklarım ile aralandı.
"Senin için kesilecek saçım yok boşuna geldin Hazerani!"Sırtıma serilen saçları sol omzuma topladım.Gözlerine sinen hasretten bile saçlarımı sakınmak istiyorum.
O beni saçlarımdan kırmış.Çok kırmış.
Geliş maksadı bu olmalı . Mehri'nin kokusu, Mehri'nin saçları!
Elinde kalan tokaya bakan gözleri yüzümdeki öfkeye dönünce çenesinde belirgin bir öfke peyda oldu . "Toka takma diyecektim."dedi kanlı gözlerini sol omzuma topladığım saçlarıma dikti."Ve hiç kesme ."
Yalan .Kendisi için istediği saçlarımı geriye atarken içime burkulan hüznü yontup "Evime niye geldin Argeş Hazerani?"diye çıkıştım."Sen bizden ne istiyorsun ya !Ne ?Şüküler olsun Eren burda değil."
Yüzündeki durgun ifade ile aramızdaki mesafeyi yürüdü.Öfkeli ayaklarından kaçmadım.Bende artık en az onun kadar hiddet doluyum.Beni korkutamaz koca adımları,sert bakışları.
"Ben-"
Şafak'ın"Evin etrafını sarın!"diye bağıran sesiyle gözlerimi ayaklarından çektim.Sözü bölündü gerçi ne diyebilirdi?Yüzüne bakmamak için direnen gözlerim hızla kapıyı bulduğu anda elleri belimin iki yanından tuttu.
Ellerini itmeye çalıştım ama daha ne olduğunu anlayamadan ayaklarım yerden kesildi, bacaklarımı beline sarıp beni ardımdaki soğuk duvarla kendi arasında bıraktığında havada kalan ellerimin tırnaklarını şiddetle omuzlarına geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
