Ψιχαλίδες

Κεφάλαιο 13°

Τα όργανα δεν σταματούσαν λεπτό να παίζουν από το πρωί και το μόνο που άκουγες σε ολόκληρο το χωριό ήταν χαρές και πανηγύρια. Γυναίκες τραγουδούσαν στα σοκάκια, παιδιά έτρεχαν από δω και από εκεί και οι άντρες συζητούσαν στο καφενείο. Ο γάμος ήταν σε δύο ώρες και όλο το χωριό ήταν καλεσμένο. Η εκκλησιά ήταν μικρή αλλά το προαύλιο μεγάλο και σε τέτοια χαρά τα όπλα και τα μίση έκαναν ανακωχή.
Το δικό τους σπίτι μοσχομυριζε κουλουράκια. Ήξερε πως η μητέρα της θα ετοιμάσει ένα προσωπικό πεσκέσι να συνοδεύσει τα κρασιά αλλά η μυρωδιά ξεπερνούσε τις προσδοκίες της.

Πέρασε το βράδυ με τη καρδιά να φτερουγίζει μέσα στα χέρια της.
Ήταν ένα πρωτόγνωρο για εκείνη συναίσθημα που δε την άφησε να κλείσει μάτι. Προσπαθούσε απελπισμένα να βρει απάντηση που να δικαιολογεί τη πράξη της μα όσο κι αν προσπαθούσε, κατέληγε ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα να τον φιλήσει. Στη σκέψη και μόνο να τον δει σήμερα, την έπιανε άγχος και αμηχανία. Έπρεπε να ζητήσει συγνώμη; Έπρεπε να το αφήσει να περάσει στο ντουκου; Έπρεπε να το πει στη μάνα της;

Ξεφυσησε και κατέβασε τα πόδια από το κρεβάτι να ετοιμαστεί. Ο Γιώργης της ζήτησε να είναι έτοιμη στις έντεκα για να τη πάρει μαζί του στο οινοποιείο έτσι ώστε να στολίσουν το δώρο της Μαριως και μετά θα επέστρεφαν μαζί. Όλοι θα πήγαιναν στο γάμο και στο γλέντι μετέπειτα ακόμα και εκείνη.
Δεν είχε ιδέα τι φοράνε μα η μάνα της, της είπε ότι στο χωριό δε παίζει ρόλο το ντύσιμο. Παίζει ρόλο η ψυχή και το κέφι. Η χαρά και η αγάπη που αισθάνεσαι σε μια τέτοια στιγμή.

"Καλημέρα!" Τσίμπησε ένα κουλουράκι και χαμογέλασε στη μητέρα και τη θεία της που ήταν ήδη στη κουζίνα. Για κάποιο λόγο ένιωσε πως έκανε κάτι κακό το προηγούμενο βράδυ και η αμηχανία έκανε την εμφάνιση της προς το πρόσωπο της Λενιώς.

"Καλημέρα αγάπη μου!"

"Τι είναι αυτά; Γιατί είναι εδώ;" Πλάι στις πιατέλες με τα καλουδια , είδε δύο φρεσκοσιδερωμενα πανιά. Είχε παρατηρήσει ένα ίδιο να κρέμεται πάντα από το παντελόνι του Ορέστη μα δεν είχε δώσει σημασία. Θεώρησε πως ήταν ίσως κάποιο αγαπημένο πανί.

"Τα σαρίκια; Έλα Χριστέ, καλε μέχρι και εγώ ξέρω τι είναι αυτά! Βλέπω η Ευτέρπη σου έμαθε πολλά για το τόπο μας!" πετάχτηκε η Νανά

"Αυτές είναι λεπτομέρειες μωρέ. Λοιπόν! Τούτα εδώ, είναι τα σαρίκια του Γιώργη και του Κωσταντή. Δεν έχει γονείς και πάντα του το ετοιμάζω εγώ.." Πήρε θέση η Λενιώ